Στης πολιτείας που γυρνώ, ανέστιος, τους δρόμους
δίχως αφέντη, λεύτερος, μα σαν τον καραγκιόζη
έχω μονίμως πρόβλημα, διψάω και πεινάω
αλλά και τους σκατόψυχους που ρίχνουνε τις φόλες.
Στης πολιτείας που γυρνώ, τους δρόμους, πότε μόνος
και πότε έχω συντροφιά ακόμη και ανθρώπους
που σαν κι εμένα άστεγοι κοιμούνται στα παγκάκια
και όταν βρέχει στέγη τους μια νάιλον σακούλα.
Κουράστηκα, μα στη ζωή υπάρχουν και οι ώρες
που ζω μέσα στο όνειρο κι ο θάνατος δεν έχει.
Πάν Καρτσωνάκης
«Aφού έζησα όλο το μαρτύριο της ελπίδας, έφτασα στο πιο απάνθρωπο έγκλημα:
να πιστέψω στους ανθρώπους»
Τάσος Λειβαδίτης
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου