Πέμπτη 7 Μαΐου 2020

Διάβαζα προχθές τον Πάσχο Μανδραβέλη στην Καθημερινή, που έγραφε, ότι δεν πρέπει να ελπίζουμε....


Τώρα θα μου πείτε και πως θα γίνει να προσελκύσει το δημόσιο 
σοβαρούς managers χωρίς αξιόλογες αμοιβές και θα έχετε δίκιο. 
Αλλά το πρόβλημα δεν είναι τόσον ο μισθός όσο τα κριτήρια
 των προσλήψεων αυτών, στα οποία δεν συμπεριλαμβάνεται και η αριστεία, 
αλλά πως μπορεί να λάβεις υπόψη σου την αριστεία, όταν νιώθεις αλλεργία 
για αυτήν και τη θεωρείς ρετσινιά.
Δυστυχώς τα κριτήρια είναι οι πελατειακές σχέσεις, το ρουσφέτι ή ακόμα
 και οι συντροφικές σχέσεις, όπως στην περίπτωση του Διευθύνοντα 
Συμβούλου της ΕΥΔΑΠ Μπενίση με μοναδικό προσόν το ότι ήταν 
σύντροφος της Δούρου.
 Αλήθεια πότε θα εξηγήσει στους μετόχους ο κ. Μπενίσης, γιατί έβαλε 
την ΕΥΔΑΠ να συμμετάσχει στην αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου
 της Τράπεζας Αττικής με 20.000.000 ευρώ, τα οποία τώρα έχουν μηδενισθεί;
Τέλος θα με ρωτήσετε και ποια είναι η λύση. 
Η λύση είναι το Ελληνικό Δημόσιο να μην έχει ΔΕΚΟ πλην του νερού 
για λόγους ευνοήτους και ίσως με πολλές αμφιβολίες της ενέργειας.
 Οι ΔΕΚΟ είναι εστίες μόλυνσης, διαφθοράς 
και διασπάθισης του δημοσίου χρήματος. 
Αυτό με έχει διδάξει η εμπειρία μου.

Δεν υπάρχουν σχόλια :