Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “ΕΜΠΡΟΣ”, στις 24/03/1962

Τον Μάρτιο του 1962, πληροφορίες από τη Μόσχα ανέφεραν ότι

 ο Σοβιετικός φυσικός επιστήμονας Alexander Kazantsev είχε σκοπό

 να κινηματογραφήσει ένα ντοκιμαντέρ, το οποίο θα στρεφόταν γύρω 

από την καταπληκτική αυτή υπόθεση: επισκέπτες από άλλους πλανήτες

 έχουν αποβιβαστεί στη Γη σε διάφορες περιόδους της Ιστορίας

 ή και της Προϊστορίας της.

Κινηματογραφικές μηχανές λήψεως θα φωτογράφιζαν διάφορες τοποθεσίες 

του κόσμου, κυρίως στη Σαχάρα, το Περού, το Λίβανο κι αλλού. 

Πράγματι, σε αυτές τις χώρες υπάρχουν μυστηριώδη λείψανα, 

τα οποία ο Kazantsev πίστευε ότι εξηγούνταν με την υπόθεσή του.

Στη Σαχάρα, και συγκεκριμένα στην περιοχή του Tassili n’ Ajjer, στην Αλγερία, 

το σοβιετικό κινηματογραφικό συνεργείο θα φωτογράφιζε συγκλονιστικές 

προϊστορικές παραστάσεις πάνω σε βράχους, που είχαν ανακαλυφθεί

 από τον Γάλλο εξερευνητή και εθνογράφο Henri Lhote.

Αυτές οι μοναδικές παραστάσεις βρίσκονται στην κοιλάδα “Jabbaren”, 

που στη γλώσσα των Τουαρέγκ σημαίνει “Οι Γίγαντες”.

 Όντως, παριστάνουν γιγαντιαία πλάσματα 

(μία από αυτές τις σιλουέτες έχει ύψος έξι μέτρων), 

που μοιάζουν εκπληκτικά με κρανοφόρους αστροναύτες.

Το κεφάλι, το οποίο ο Henri Lhote βάφτισε αυθορμήτως 

“Μεγάλο Αρειανό Θεό”, είναι στρογγυλό και φαίνεται κλεισμένο 

σ’ ένα είδος κράνους με άνοιγμα, για να μην εμποδίζεται η όραση. 

Ωστόσο, ο Σοβιετικός επιστήμονας Alexander Kazantsev δεν ήταν σε θέση 

να επιβεβαιώσει με θετικότητα ότι ο “Μεγάλος Αρειανός Θεός” 

ήταν το πορτρέτο ενός κοσμοναύτη, που είχε επισκεφτεί τη Γη 

πριν από 10.000 χρόνια, δηλαδή την εποχή

 από την οποία χρονολογούνται οι παραστάσεις.

Πάντως, μετά τη Σαχάρα, το σοβιετικό συνεργείο θα επισκεπτόταν 

το Baalbek στο Λίβανο, για να δει από κοντά τις περίφημες κολοσσιαίες 

λίθινες πλάκες, που εικαζόταν ότι ήταν κι αυτές έργο εξωγήινων επισκεπτών,

 αν και ο Kazantsev δεν μπορούσε να ήταν σίγουρος και για αυτήν την υπόθεση.

Γύρω στο 1960, ένας άλλος Σοβιετικός επιστήμονας,

 ο Καθηγητής Matest M. Agrest, έθετε πέντε συνταρακτικά 

ερωτήματα αναφορικώς με αυτά τα δώματα και τις πλάκες στο Baalbek.

Ρωτούσε, κατ’ αρχήν, πώς λαοί, τεχνικώς καθυστερημένοι, μπόρεσαν

 να κατασκευάσουν αυτό το φανταστικό πλακόστρωτο με μονοκόμματους 

ογκόλιθους, που καθένας από αυτούς ζύγιζε περίπου 2.000 τόνους! 

Κανένας σύγχρονος γερανός δε θα μπορούσε να ανασηκώσει

 ένα τέτοιο ασύλληπτο φορτίο.

 Αν υποθέσουμε ότι αυτές οι πέτρες σηκώθηκαν με τα χέρια, θα πρέπει 

να φανταστούμε συνεργεία των 20.000 ανδρών, πράγμα πρακτικώς αδύνατον.

 Εξάλλου, κανενός είδους σχοινιά δε θα μπορούσαν να αντέξουν αυτό το βάρος.

Δεύτερο ερώτημα: Σε τι χρησίμευε αυτό το γιγαντιαίο πλακόστρωτο, 

που έπρεπε να στρωθεί με αυτούς τους αδιανόητους ογκόλιθους;

 Οι αρχαίοι λαοί, άλλωστε, συνήθιζαν να χτίζουν τα μνημεία τους ψηλά 

και όχι να τα στρώνουν στο έδαφος.

Τρίτο ερώτημα: Γιατί στην περιοχή αυτή υπάρχουν τόσοι τηκτίτες, 

δηλαδή υαλοποιημένες πέτρες, που περιέχουν σημαντικές ποσότητες 

ραδιενεργού βηρυλλίου;

 Τα ισότοπα του βηρυλλίου είναι κατά ένα εκατομμύριο φορές σπανιότερα

 από όλα τα παραπλήσια στοιχεία στο ηλιακό μας σύστημα, ενώ αφθονούν

 στην επιφάνεια των τεράστιων ερυθρών αστέρων. 

Εξάλλου, η καταγωγή των τηκτιτών παραμένει ένα άλυτο μυστήριο. 

Θα μπορούσε κανείς να υποθέσει ότι είναι υπολείμματα καύσεως 

πυρηνικών αντιδραστήρων πελώριων διαστημικών αεροσκαφών.

Τέταρτο ερώτημα: Γιατί η καταστροφή των Σοδόμων και Γομόρρων,

 όπως την αναφέρει η Βίβλος και τα “Χειρόγραφα της Νεκράς Θάλασσας”, 

θυμίζει με εξαιρετικό τρόπο τις περιγραφές της καταστροφής της Χιροσίμα; 

Η Βίβλος ομιλεί, επίσης, κατ’ επανάληψιν

 για “τους ανθρώπους που ήρθαν από τον ουρανό” και “τους ανθρώπους 

που έφυγαν ξαφνικά για τον ουρανό”. 

Μήπως οι “επισκέπτες του Σύμπαντος”, πριν πετάξουν προς το στερέωμα, 

είχαν ξοδέψει προηγουμένως τα αποθέματα ατομικών καυσίμων,

 αφού υποχρέωσαν τους κατοίκους της περιοχής να φύγουν και “να μη γυρίσουν”;

Πέμπτο ερώτημα: Οι λαοί των κτηνοτρόφων και των νομάδων, που έζησαν 

πριν από δέκα και δεκαπέντε χιλιάδες χρόνια, οι οποίοι δεν είχαν 

τελειοποιημένα αστεροσκοπεία, ούτε ενισχυμένα τηλεσκόπια, 

από πού αντλούσαν τις καθηλωτικές αστρονομικές τους γνώσεις;

Ένα άλλο ένα μυστηριώδες κατασκεύασμα, το οποίο ήθελε 

να κινηματογραφήσει ο Kazantsev, ήταν φυσικά το ημερολόγιο 

των Πυλών του Ήλιου, κοντά στη λίμνη Titicaca στη Βολιβία, για το οποίο 

λέγεται ότι μεταφέρθηκε εκεί από έναν άλλον πλανήτη.

Πρόκειται για μια στοά σκαμμένη σ’ ένα γιγάντιο μονόλιθο. 

Σε αυτή τη στοά είναι χαραγμένο ένα ημερολόγιο, το οποίο χωρίζει

 τα έτη σε σειρές των 290 ημερών, αντί των 365 γήινων ημερών. 

Υπάρχουν δέκα μήνες των 24 ημερών και δύο μήνες των 25 ημερών. 

Αυτό το μνημείο φαίνεται να έχει ηλικία 12.000 έως 15.000 ετών.

Οι επιστήμονες υπέθεσαν ότι ο χρόνος περιστροφής της Γης 

γύρω από τον Ήλιο πρέπει να άλλαξε αισθητά 

κατά τις τελευταίες αυτές χιλιετηρίδες. 

Άλλοι υποστήριξαν ότι παρόμοια αλλαγή θα ήταν ακατανόητη και άφησαν 

αυτό το αίνιγμα στον κατάλογο των ανεξήγητων της πανανθρώπινης Ιστορίας.

Και ξαφνικά, η Ακαδημία Επιστημών της Μόσχας δημοσίευσε 

ένα ανακοινωθέν σχετικά με τις εργασίες των παγκοσμίως γνωστών

 και διακεκριμένων αστρονόμων, Vladimir Kotelnikov και Iosif Shklovsky. 

Αυτοί οι δύο επιστήμονες, στρέφοντας τα κύματα του ραντάρ 

προς την Αφροδίτη, ανακάλυψαν ότι ο πλανήτης αυτός στρέφεται 

γύρω από τον άξονά του σε περίπου 9 γήινες ημέρες.

Το γεγονός αυτό, μαζί με το δεδομένο ότι το έτος της Αφροδίτης

 ισοδυναμεί με 225 γήινες ημέρες, έκανε τον Kazantsev να θυμηθεί 

το ημερολόγιο των Πυλών του Ήλιου, στη Βολιβία. 

Δέκα μήνες των 24 ημερών και δύο μήνες των 25 ημερών δίνουν

 τις 290 ημέρες, που συναντούμε στο ημερολόγιο των Ίνκας. 

Πώς, λοιπόν, το ημερολόγιο της Αφροδίτης 

μπορούσε να είναι γνωστό κατά την αρχαιότητα;

Ο Kazantsev πίστευε πως αυτή η στοά στην Πύλη του Ήλιου 

είχε χτιστεί από λαούς πολύ αρχαιότερους από τους Ίνκας, οι οποίοι 

στις παραδόσεις τους έλεγαν ότι τους είχε κληροδοτηθεί η σοφία τους 

από “τους λευκούς, γενειοφόρους και γαλανομάτες γίγαντες”.

Οι κινηματογραφικές μηχανές του Alexander Kazantsev σκόπευαν

 να κινηματογραφήσουν επίσης και μια προθήκη του Αρχαιολογικού 

Μουσείου Αθηνών, όπου δεσπόζει 

η άκρως ενδιαφέρουσα 

“υπολογιστική μηχανή των Αντικυθήρων”. 

Για πολύ καιρό, η αινιγματική και συγχρόνως αριστοτεχνική αυτή πολύπλοκη

 συσκευή, η οποία είχε εντοπιστεί από σπογγαλιείς, 

θεωρούνταν απλώς ένα παλιό ρολόι.

Αυτό το θαύμα της μηχανικής ακολουθεί τον Ήλιο στον Ζωδιακό Κύκλο.

 Δείχνει τους μήνες του έτους, όπως και τις ώρες της ανατολής

 και της δύσης του Ήλιου και των λαμπρών αστέρων, 

κατά τη διάρκεια ολόκληρου του έτους.

Μάλιστα, μια δεύτερη πλάκα φανερώνει τις κυριότερες φάσεις της Σελήνης. 

Τέλος, η θέση και η κίνηση των πλανητών 

(του Ερμή, της Αφροδίτης, του Άρη και του Δία) 

παρακολουθούνται από έναν δείκτη. 

Ο Kazantsev προβληματιζόταν

 για τον εάν οι πολυμήχανοι και πολυσχιδείς

 αρχαίοι Έλληνες μπορούσαν να κατασκευάσουν

 αυτό το μηχανικό αριστούργημα.

Επιπλέον, το σοβιετικό συνεργείο είχε προγραμματίσει να λάβει λήψεις

 και από την περίφημη Μπαταρία της Βαγδάτης, τον αρχαιότερο 

ηλεκτρικό συσσωρευτή του κόσμου. 

Μάλιστα, κατά τη διάρκεια ενός σύγχρονου πειράματος,

 που πραγματοποιήθηκε κατά τη δεκαετία του 1960, 

παρήγαγε ρεύμα 0,54 Volt. Εν τούτοις, οι πολιτισμοί εκείνης της εποχής, 

πριν από περίπου 2.500 χρόνια, δεν ήταν σε θέση να συλλάβουν

 και να κατασκευάσουν ένα τέτοιο προηγμένο μέσο,

 από όσον τουλάχιστον γνωρίζουμε.

Ο μεγάλος Γερμανός αστρονόμος Heinrich Wilhelm Matthias Olbers 

είχε διατυπώσει πρώτος την υπόθεση, κατά τον 19ο αιώνα, 

ότι υπήρχε άλλοτε ένας άλλος πλανήτης μεταξύ του Άρη και του Δία

 και ο πλανήτης αυτός κάποτε διαλύθηκε, για άγνωστη αιτία.

Πραγματικά, το 1951, εξακριβώθηκε επιστημονικά ότι 

το 15% των αστεροειδών, οι οποίοι κυκλοφορούν ανάμεσα

 στον Άρη και στον Δία, πολλοί από τους οποίους έχουν διάμετρο 

από 190 έως 770 χιλιόμετρα, αποτελούσαν άλλοτε ένα σύνολο 

που είχε κοινή καταγωγή. 

Υπήρχαν τουλάχιστον 2.000 τέτοιοι μικροί πλανήτες, που περιφέρονταν 

ανάμεσα στον Άρη και στον Δία, συνενωμένοι κάποτε στους κόλπους 

ενός πλανήτη, ο οποίος έμοιαζε στη σύστασή του με τη Γη.

Γιατί εξερράγη αυτός ο άγνωστος πλανήτης; 

Πολλές εικασίες αναφέρονταν, αλλά ο Alexander Kazantsev φρονούσε ότι

 οι κάτοικοί του, αφού είχαν κατορθώσει να φτάσουν σε ένα υψηλότατο 

επίπεδο γνώσεων και επιτευγμάτων, εγκατέλειψαν τον πλανήτη τους, 

ο οποίος πιθανώς είχε αρχίσει να νοσεί, ίσως από υπερεκμετάλλευση. 

Αφού, λοιπόν, εξερεύνησαν μερικούς πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος 

και εγκατέστησαν σε αυτούς τις αποικίες τους, διέπραξαν μάλλον 

κάποιο μοιραίο σφάλμα ή κάποιο ανόητο τόλμημα, 

μια ακραία τρέλα κι έτσι, εξαφανίστηκαν.

Ο Kazantsev υπέθετε ότι οι κάτοικοι αυτού του αινιγματικού πλανήτη 

προκάλεσαν μια γιγαντιαία θερμοπυρηνική αντίδραση, που εξετράφη

 από το υδρογόνο των ωκεανών 

και συνέτριψε τον κόσμο τους σε έναν Αρμαγεδδώνα.

Υπάρχουν, πράγματι, μνημεία στη Γη χτισμένα από εξωγήινους;

 Το επιστημονικό αυτό ντοκιμαντέρ φιλοδοξούσε να απαντήσει 

σε αυτό το ερώτημα ή έστω να προσεγγίσει ένα μέρος

 από την αλήθεια των μνημείων αυτών.

Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “ΕΜΠΡΟΣ”, στις 24/03/1962

strangepress.gr

ΠΗΓΗ

Απαραίτητη διευκρίνηση:

Όλα τα άρθρα δεν εκφράζουν απαραίτητα 

και την δική μας άποψη αλλά 

τα δημοσιοποιούμε για να γίνουν αφορμή

για διάλογο και μόνο.