Πριν από κάποια πολλά χρόνια είχα ρωτήσει
έναν σπουδαίο, κατά την γνώμη μου λογοτέχνη
για ποιον λόγο έχει τόσο πάθος με το θέατρο σκιών
και τις φιγούρες του.
Μα, μου είχε απαντήσει αφοπλιστικά, δεν το βλέπεις;
Όλος ο χαρακτήρας
του σημερινού Έλληνα υπάρχει εδώ.
Δες, για παράδειγμα τον καταφερτζή
και πονηρό Καραγκιόζη, τον μαλαγάνα
και γλείφτη της εξουσίας Χατζηαβάτη
αλλά και τον Μπαρμπαγιώργη
τον ντόμπρο και αγνό μπαρμπούλη του Καραγκιόζη
που τολμάει να τα βάζει και με τον Βεληγκέκα ακόμη
και πολύ πιθανόν μετά να γίνεται κλέφτης στα βουνά
όπως άλλωστε και η πιο μεγάλη φιγούρα
του θεάτρου σκιών ...ο ήρωας Κατσαντώνης.
Φυσικά να μην ξεχνάμε και την χρονική υπέρβαση
(εκεί κι αν δεν αγγίζει την ουσία της ποίησης)
τον Μέγα Αλέξανδρο που σκοτώνει τον δράκο
(κατηραμένος όφις) σαν τον Άγιο Γεώργιο.
Λοιπόν δεν το βλέπεις;
Να σου πω και κάτι άλλο, πρόσθεσε στο τέλος.
Πολλές φορές όλες αυτές οι φιγούρες,
ως χαρακτήρες, συνυπάρχουν στον ίδιο άνθρωπο,
ανάλογα την χρονική στιγμή.
Μου είχε πει κι άλλα πολλά αυτός
ο σπουδαίος άνθρωπος αλλά πού να τα θυμάμαι όλα.
Πάντως, σ ευχαριστώ μπάρμπα Γιάννη
όπου και να υπάρχεις τώρα.
Πάν Καρτσωνάκης.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου