Όταν πεθάνω κάποτε, θα θελα να φυτρώνουν
απάνω στο κιβούρι μου χορτάρια μυρωδάτα
για να τα τρώνε τα πουλιά γλυκά να κελαηδούνε
κι όταν ανθίζουν, ευωδιά τριγύρω να σκορπίζουν.
Αυτά τα λόγια με βραχνή, φωνή μες το κουτούκι
με συνοδεία μια παλιά ξεκούρδιστη κιθάρα
ο μπάρμπα Νίκος έλεγε αργόσυρτα και φάλτσα.
Σαν μοιρολόι έμοιαζε εγκλωβισμένο κλάμα.
Όλοι, απ’ όσους άκουγαν κι έπιναν το κρασί τους
επικροτώντας κούναγαν μαζί και το κεφάλι.
Πάν Καρτσωνάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου