Ελληνίδα γιαγιά, μάνα που θα μπορούσε να είναι η δική μου, η δική σου,η δική του...

Στην Ελλάδα του 2020 Έλληνες και Ελληνίδες άστεγοι,

πεταμένοι στο δρόμο, σχεδόν πεθαμένοι.

Άνθρωποι που είναι δίπλα μας,και ούτε τους βλέπουμε, απλά τους προσπερνάμε...

Άνθρωποι μοναχοί, με το κράτος ανύπαρκτο γι'αυτούς...αδιάφορο...Απάνθρωπο!

Το κράτος έχει προτεραιότητα να νταντευει τους παράτυπου, 

να τους στεγάζει, να τους ταΐζει, να τους δίνει ένα κάρο επιδόματα.

Αυτή η γιαγιά έφτασε σε αυτή την ηλικία και κοιμάται στον δρόμο, μέσα στο κρύο.

Αύριο μπορεί να είμαστε εμείς φίλοι.

Ντρέπομαι για την κατάντια και την αδιαφορία αυτής της χώρας.

Της δική μας χώρας!