«Ρετουσαρισμένες αναμνήσεις»

H είδηση της πρωτοχρονιάς ήταν, ότι ο κ. Τσίπρας έγραψε…. άρθρο

 στην κομματική του εφημερίδα «Αυγή», στο οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ περιγράφεται

 ως ώριμη πολιτική δύναμη που οδήγησε τη χώρα στην «κανονικότητα»

 και ήταν είδηση γιατί ο κ. Τσίπρας διεκδικεί την πατρότητα της συγγραφής του

 και όχι για το περιεχόμενου του, αφού δεν περιμέναμε κάτι άλλο.

 Το άρθρο το σχολίασε ο Elias Kanellis στα ΝΕΑ

 με τον τίτλο «Ρετουσαρισμένες αναμνήσεις» ως εξής.

Ο Τσίπρας κρύβει τα περισσότερα από τα συστατικά της πολιτικής του, 

τις αντιμνημονιακές υποσχέσεις, το μίσος με το οποίο έφτασε στην εξουσία,

 το κλείσιμο του ματιού στην πολιτική βία, τη στοχοποίηση 

των πολιτικών αντιπάλων του, τον αντιευρωπαϊσμό, τις προσπάθειες

 να αναζητήσει εναλλακτικές πηγές χρηματοδότησης στη Ρωσία 

ή στη Βενεζουέλα, την απόπειρα χειραγώγησης του Τύπου, την προσπάθεια 

χειραγώγησης της δικαιοσύνης που έφτασε στην ενοχοποίηση 

δέκα κορυφαίων πολιτικών αντιπάλων του. 

Κρύβει, επίσης, τους συνεργάτες του που στο μεταξύ βγήκαν 

από το κάδρο - τον Βαρουφάκη και τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, 

τον Καμμένο και τους ΑΝΕΛ. 

Κρύβει ακόμα το γεγονός ότι το τρίτο Μνημόνιο έχει τη δική του υπογραφή 

ενώ παρασιωπά τις συνέπειες αυτού του τρίτου Μνημονίου: την εκχώρηση

 της δημόσιας περιουσίας στο υπερταμείο για 99 χρόνια 

ή την υποχρέωση εξασφάλισης ανασχετικών για την ανάπτυξη πρωτογενών 

πλεονασμάτων για πολλά ακόμα χρόνια. 

Παρασιωπά κι άλλες πτυχές της πολιτικής του αβελτηρίας - με κορυφαία 

την κυβερνητική ευθύνη για την καταστροφή στο Μάτι.

Ο τέως πρωθυπουργός φιλοτεχνεί μια εικόνα για τη διακυβέρνησή του 

απολύτως ρετουσαρισμένη - με ρετούς πιο επιδέξιο κι από τις φωτογραφίες 

του σταλινισμού, όταν οι μάστορες της εικόνας του Πατερούλη 

εξαφάνιζαν τους παλαιούς συνεργάτες του που τους είχε φάει το σκοτάδι. 

Στην περίπτωση του Τσίπρα, η προκυβερνητική πορεία του

 και η περίοδος της διακυβέρνησής του φιλοτεχνείται επιδέξια,

 χωρίς τα μελανά σημεία της, ενώ γίνεται προσπάθεια ο τέως πρωθυπουργός 

να εμφανιστεί ως statesman, να βρει τον ρόλο που πάντα επιζητούσε.

Στο πλαίσιο αυτού του ρόλου, ο Τσίπρας επιδιώκει να παρέμβει στη συζήτηση

 για τον επόμενο Πρόεδρο της Δημοκρατίας θεωρώντας ότι οι χειρισμοί 

του Κυριάκου Μητσοτάκη συνιστούν

 «ευτελισμό του αξιώματος και του θεσμικού ρόλου του Προέδρου

 της Δημοκρατίας με επικοινωνιακές λογικές "πολιτικών καλλιστείων"».

Ποιος τα λέει όλα αυτά; 

Ο άνθρωπος που χρησιμοποίησε την προηγούμενη 

προεδρική εκλογή για να έλθει μια ώρα αρχύτερα στην εξουσία, 

ο πολιτικός που επέτρεπε σε φανατισμένα πλήθη να μιλούν για πουλημένους 

και πληρωμένους βουλευτές εάν ψήφιζαν τον Σταύρο Δήμα. 

Ο ηγέτης που δηλητηρίασε τη δημόσια ζωή φιλοτεχνώντας πορτρέτα 

εξαγορασμένων για κάθε αντίπαλό του, πολιτικά στελέχη 

ή δημοσιογράφους, τροφοδότης ενός οιονεί εμφυλίου.

Η αλήθεια είναι ότι από την εποχή που ο Τσίπρας θα έσκιζε τα Μνημόνια

 με ένα νόμο και ένα άρθρο έχουν περάσει πολλά. 

Ηττημένος πολλαπλά, ο άλλοτε επαναστάτης χωρίς αιτία επιδιώκει σήμερα 

να πλασαριστεί ως μετριοπαθής ηγέτης του αριστερού δημοκρατικού χώρου.

 Ως ηγέτης ενός νέου ΠΑΣΟΚ.

Θα διαψευστεί.

 Το ρετούς δεν αρκεί για να σβήσει το παρελθόν. 

Οι πολίτες δεν είναι αμνήμονες.

Στο μεταξύ, ο Μητσοτάκης πορεύεται ήσυχος.

 Ο Τσίπρας επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης, απαξιωμένος 

πολλαπλά στην προσπάθειά του να καθαρίσει τους λεκέδες 

της πολιτικής του διαδρομής, είναι γι' αυτόν το πιο ωραίο δώρο.

Αλλά, προφανώς, ένας αδύναμος ηγέτης αξιωματικής αντιπολίτευσης

 δεν είναι ωραίο δώρο για τη δημοκρατία.