Ακάλεστη, στον ύπνο μου, στα όνειρα κρυμμένη
πανέμορφη, ανέγγιχτη, ακόμη κι απ’ τον χρόνο
τις ομορφιές που ζήσαμε έρχεσαι μου θυμίζεις
κι αυτό που ήσουν κάποτε, για μένα, μην ξεχάσω.
Στα όνειρα, στον ύπνο μου, ευχάριστα περνάω
μα σαν ξυπνώ δυσάρεστο συναίσθημα με πνίγει
την απουσία σου καθώς την νοιώθω που υπάρχει
και μεγαλώνει συνεχώς σαν χάσμα μες τον χρόνο.
Η απουσία σου κενό που δύσκολα γεμίζει
με ψεύτικα κι απατηλά φαντάσματα ονείρων.
Πάν Καρτσωνάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου