Σαν ματόχαντρο για γούρι από άγαλμα θεού
η σελήνη πάνωθε μας το ζαφείρι τ’ ουρανού.
Η σελήνη των ερώτων που υμνούν οι ποιητές
που ολόγιομη μας σβήνει, όπου πέφτει, τις σκιές.
Μοιάζει να ‘ναι κεχριμπάρι
του Δεκέμβρη το φεγγάρι
σκαρφαλώνει φωτεινό
σ’ έναν έναστρο ουρανό.
Ουρανό δίχως σελήνη δεν αντέχω για πολύ
δεν τ’ αντέχει το μυαλό μου και μπορεί να τρελαθεί.
Στην Ελλάδα θεωρούσαν τη σελήνη σαν θεά
και ναούς της είχαν χτίσει και στη Σπάρτη ειδικά.
Πάν Καρτσωνάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου