Πρέπει να μπούμε στα στενά δρομάκια του μυαλού μας
που μοιάζουν με λαβύρινθο εκεί στην ενδοχώρα
όπου φωλιά ζουν τα θεριά ύπουλα σαρκοβόρα
που τρέφονται με τραύματα των παιδικών μας χρόνων.
Μες τον λαβύρινθο του νου υπάρχουν και οι μνήμες
απ τους προγόνους κύτταρα που ‘ναι κληρονομιά μας.
Δεν είναι ο Μινώταυρος το πιο τρανό θηρίο
μα τα κεφάλια τα πολλά της Ύδρας της Λερναίας
οι μνήμες που δεν «σφάζονται» μα πρέπει και να «κάψεις».
Τέλος και πιο σημαντικό δεν είναι όλα τούτα
μα να μπορέσεις και να βγεις στην έξοδο να φτάσεις.
Καρτσωνάκης Πάν
Υ.Γ:Δεν είναι αρκετό να σκοτώσεις τον Μινώταυρο
αλλά να μπορέσεις να ξεφύγεις από τον λαβύρινθο
έστω κι αν δεν έχεις πετύχει την εύνοια της Αριάδνης.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου