Αργοπεθαίνει την ακούς σα χώρα η Ελλάδα
και μετανάστες φεύγουνε οι νέοι της και πάλι.
Μου λες και πιο παλιά το ίδιο πως γινόταν
μα ήταν τότε Πόλεμος κι ερείπια η χώρα.
Τώρα που ξαναγίνεται αιτίες είναι άλλες.
Κάποιοι το σκάφος πέταξαν, της χώρας μας, στα βράχια
ίσως με λάθος χειρισμούς αλλά και απληστία
κι άνοιξαν μια κερκόπορτα να μπάσουνε τα δώρα.
Νομίζαμε πως Δούρειος, στην Τροία ήταν μόνο
και μπάσαμε σα Δαναοί στη χώρα μας τους Τρώες.
Καρτσωνάκης Πάν
Κάτω από τις δύσκολες πολιτικές και οικονομικές συνθήκες
της μεταπολεμικής Ελλάδας στο διάστημα των δεκαετιών 1950-1960,
η παλιά "πληγή" της μετανάστευσης ξανάνοιξε και απέκτησε εκρηκτικές διαστάσεις.
Σύντομα, η "έξοδος" του πιο νέου και δυναμικού μέρους του ελληνικού πληθυσμού
εξελίχθηκε στο κατ' εξοχήν ειδοποιό στοιχείο της εποχής: είτε ως πολυπόθητη λύση
στα μεταπολεμικά αδιέξοδα ή ως αβάστακτη πραγματικότητα της "ξενιτιάς",
η μετανάστευση εμφανίζεται να κυριαρχεί στα λογοτεχνικά έργα της εποχής,
αλλά κυρίως στα λαϊκά τραγούδια και στον κινηματογράφο
της πρώτης και δεύτερης μεταπολεμικής δεκαετίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου