Federico Garcia Lorca
Ανέμισες για μια στιγμή το μπολερό
και το βαθύ πορτοκαλί σου μεσοφόρι
Αύγουστος ήτανε δεν ήτανε θαρρώ
τότε που φεύγανε μπουλούκια οι σταυροφόροι.
Παντιέρες πάγαιναν του ανέμου συνοδειά
και ξεκινούσαν οι γαλέρες του θανάτου
στο ρογοβύζι ανατριχιάζαν τα παιδιά
κι ο γέρος έλιαζε, ακαμάτης, τ'αχαμνά του.
Του ταύρου ο Πικάσο ρουθούνιζε βαριά
και στα κουβέλια τότε σάπιζε το μέλι
τραβέρσο ανάποδο, πορεία προς το βοριά
τράβα μπροστά, ξοπίσω εμείς και μη σε μέλει.
Κάτω απ' τον ήλιο αναγαλιάζαν οι ελιές
και φύτρωναν μικροί σταυροί στα περιβόλια
τις νύχτες στέρφες απομέναν οι αγκαλιές
τότες που σ' έφεραν, κατσίβελε, στη μπόλια.
Ατσίγγανε κι αφέντη μου με τι να σε στολίσω;
Φέρτε το μαυριτάνικο σκουτί το πορφυρό,
στον τοίχο της Καισαριανής μας φέραν από πίσω
κι ίσα ένα αντρίκειο ανάστημα ψηλώσαν το σωρό.
Κοπέλες απ' το Δίστομο, φέρτε νερό και ξύδι
κι απάνω στη φοράδα σου δεμένος σταυρωτά
σύρε για κείνο το στερνό στην Κόρδοβα ταξίδι
μέσα απ' τα διψασμένα της χωράφια τα ανοιχτά.
Βάρκα του βάλτου ανάστροφη φτενή δίχως καρένα,
σύνεργα που σκουριάζουνε σε γύφτικη σπηλιά,
σμάρι κοράκια να πετάν στην έρημην αρένα
και στο χωριό να ουρλιάζουνε τη νύχτα εφτά σκυλιά.
Νίκος Καββαδίας
Ο Καββαδίας γράφει ένα πολύ διαφορετικό
από τα συνηθισμένα θαλασσινά του,
ποίημα όπου προσπαθεί να συνδυάσει
την Ισπανική επανάσταση
(με αφορμή τον θάνατο του ποιητή Λόρκα),
με τον αγώνα των Ελλήνων
κατά των Γερμανών κατακτητών.
Για τον ποιητή μας, μία είναι η πατρίδα
όσων αγωνίζονται για το δίκαιο...Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ...
(μπολερό --πορτοκαλί μεσοφόρι)= ποιητικό σύμπαν
του Λόρκα
Αύγουστος = ο Lorca δολοφονήθηκε
στις 19 Αυγούστου του 1936
σταυροφόροι=Έλληνες εθελοντές στο πλευρό
των δημοκρατικών κατά
τον ισπανικό εμφύλιο αποκαλούνταν Σταυροφόροι
σκουτί= χονδρό ύφασμα
"του ταύρου ο Πίκασσο"= Guernica
μελι που σαπίζει= η ποιητική παραγωγή
είναι ανύπαρκτη διότι ο πόλεμος δεν αφήνει χρόνο...
O ποιητής Λόρκα έγραψε και θέατρο.
Μια μικρή αναφορά θα κάνω στα λόγια του
όπου εκεί διαφαίνεται η αγάπη προς τον λαό.
Σήμερα, στην Ισπανία, η πλειονότητα των συγγραφέων
και των ηθοποιών κατέχει μια ενδιάμεση ζώνη.
Γράφουν θέατρο για την πλατεία, περιφρονώντας
τους εξώστες και τη γαλαρία.
Το πιο θλιβερό πράμα στον κόσμο είναι να γράφεις
για την πλατεία.»
Μαδρίτης στην ειδική για τους ηθοποιούς
παράσταση της «Γέρμα», 18 Μάρτη 1935.
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Εκτέλεση: Γιάννης Κούτρας
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου