Αγαπάτε τους εχθρούς σας; Εγώ πάντως, όχι.

Πρώτα απ’ όλα να ξεκαθαρίσουμε ότι όταν δεν αγαπάς κάποιον

δεν σημαίνει αυτόματα ότι τον μισείς κι αυτό γιατί το μίσος 

«τρώει τα σωθικά» τελικά, του ανθρώπου που μισεί.

Εκτός όμως από αυτό, το μίσος είναι κάτι που θρέφει μέσα του 

ένας άνθρωπος που νοιώθει κατώτερος προς κάποιον που θεωρεί

 ότι στέκει ψηλότερα από αυτόν και δεν μπορεί να τον βλάψει άμεσα 

ή τέλος πάντων εκείνη την στιγμή και περιμένει καρτερικά, 

την στιγμή που θα το κάνει, μισώντας τον.

Αλλά και για να γίνω σαφέστερος θα πω και αυτό.

Λυπάμαι τους ανθρώπους που μισούν.

Τώρα να δούμε ποιους θεωρώ όταν λέω εχθρούς.

Εχθρούς θεωρώ επίσης και όλους όσους με την συμπεριφορά τους

 βλάπτουν το κοινωνικό σύνολο και φυσικά κι εμένα προσωπικά.

Εχθρός, είναι αυτός που πουλάει ναρκωτικά, ο βιαστής

και πολύ περισσότερο ο παιδεραστής, ο κλέφτης 

αλλά περισσότερο ο κλεπταποδόχος.

Αυτός που εξωθεί στην αναγκαστική πορνεία κι εκείνος ο γιατρός 

που αν δεν πάρει φακελάκι δεν….. 

Εχθρός, ο δικηγόρος σου που παζαρεύει το δίκιο σου με τον δικηγόρο

του αντιδίκου σου ή ο πολιτικάντης που σε ξεγέλασε 

για να τον ψηφίσεις σε ότι κι αν σου έταξε αν και για να λέμε 

και το σωστό αν εσύ του ζήτησες

προσωπικό ρουσφέτι και σε εξαπάτησε, έχεις κι εσύ 

πολύ μεγάλο μερίδιο ευθύνης.

Αυτός φίλε «πουλάει» κι εσύ αγοράζεις, ε, ας πρόσεχες,  

όπως συνήθιζε να λέει και κάποιος φίλος μου.

Γενικά, λέγοντας εχθρός είναι όποιος βλάπτει το κοινωνικό σύνολο 

αλλά κι εμάς προσωπικά με την συμπεριφορά του.

Εχθρός είναι, για το κοινωνικό σύνολο και αυτός που καταχερίζει 

την γυναίκα του ή τα παιδιά του.

Πως μπορείς να αγαπάς αυτόν που σου ασκεί βία σωματική

 ή ψυχολογική;

Αν τον αγαπάς μάλλον θα πρέπει να είσαι μαζοχιστής.

Όλους αυτούς επίσης που νομίζουν ότι ο δικός τους τρόπος ζωής 

είναι ο σωστός και δια της βίας προσπαθούν να στον επιβάλουν

 και μάλιστα στην χώρα σου.

Θα μπορούσα να γράψω πολλά αλλά νομίζω ότι 

τα πολλά λόγια είναι περιττά. 

Θα κλείσω μόνο με αυτό.

Ακόμη και ο γλυκός Ιησούς, πάνω στον σταυρό 

τον έναν από τους δύο που σταυρώθηκαν μαζί του

 προσκάλεσε μαζί του στον Παράδεισο.

Για τον άλλον, απλά αδιαφόρησε. 

Ε λοιπόν το ίδιο κάνω κι εγώ για τους εχθρούς μου.

Απλά αδιαφορώ αλλά επειδή δεν είμαι και θεός λέω 

και κανένα άι σιχτίρ πότε –πότε. 

Φιλικά πάντοτε 

Πάν Καρτσωνάκης. 

Υ.Γ: Ελεύθερα μπορείτε, αφού διαβάσετε το κείμενο φυσικά,

να εκφράσετε και την δική σας άποψη, όποια και αν είναι, 

αρκεί να βγαίνει μέσα από τα εσώψυχά σας.......

..... για να είστε ειλικρινείς.

Α, να μην το ξεχάσω.

Κάποιος φίλος μου έστειλε κι ένα σχόλιο και μου θύμισε το:

"Αγαπάτε τους εχθρούς υμών" ως καλός Χριστιανός 

που θεωρεί ότι είναι.

Προσωπικά πιστεύω ότι μάλλον αυτό είναι προϊόν κοπτοραπτικής

που δεν είναι σπάνιο σε κείμενα....αλλά όπως και να έχει

 δεν είμαι οπαδός της θεωρίας "Σφάξε με Αγά μου, για να αγιάσω".