Μία τεράστια κουβέντα έχει ανοίξει στη δημόσια σφαίρα με αφορμή
την πανδημία του νέου κορονοϊού που έχει γονατίσει τον πλανήτη
για το αν πρέπει οι εμβολιασμοί να είναι υποχρεωτικοί, σε ποιες
κατηγορίες πολιτών πρέπει να χορηγούνται τα σκευάσματα
και από ποιες ηλικίες και έπειτα είναι ασφαλή.
Πριν μπούμε σε συζητήσεις ατέρμονες και ατελέσφορες
για το αν υπάρχει ή όχι κορονοϊός και για το αν τα εμβόλια παρέχουν
(γενικότερα) προστασία ας συμφωνήσουμε ότι ιστορικά η ανθρωπότητα
έχει χτυπηθεί βάναυσα από ιούς και ασθένειες τις οποίες εξάλειψε
(όχι εξαφάνισε, αλλά εκμηδένισε) με τον μαζικό εμβολιασμό του πληθυσμού.
Κανείς δεν θα ήθελε να αντιμετωπίζει, για παράδειγμα, την ευλογιά
ακόμα και τώρα ή την ερυθρά ή της μαγουλάδες, σε μορφή επιδημίας,
με το επιχείρημα ότι «είμαστε νέοι δεν μας πιάνουν αυτά»
ή «οι ασθένειες δεν είναι τόσο σοβαρές όσο τις παρουσιάζουν
τα κράτη και τα ΜΜΕ». Απλά να αναφέρουμε μερικές ασθένειες,
εκτός από τις παραπάνω, που έχουμε ξεχάσει, ευτυχώς,
λόγω των εμβολίων: Τέτανος, ανεμοβλογιά, διφθερίτιδα, πολιομυελίτιδα, πνευμονόκοκκο, ηπατίτιδα Α και Β, φυματίωση, ιό Ρότα,
κοκκύτη, ιλαρά, μηνιγγιτιδόκοκκο
Στην λογική της υποχρεωτικότητας του εμβολιασμού κινούνται
ακόμα οι ΗΠΑ εν μέσω της 2ης χρονιάς που ο πλανήτης
έχει χτυπηθεί από την πανδημία.
Στην Ευρώπη Γαλλία και Ιταλία έχουν κάνει υποχρεωτικό
τον εμβολιασμό των παιδιών ήδη από το 2017 ενώ η Γερμανία
υιοθέτησε την τακτική «δεν κάνεις εμβόλιο, δεν έρχεσαι σχολείο»
ως μέτρο αντιμετώπισης του κορονοϊού.
Στην Βρετανία στον αντίποδα οι κρατικά παρεχόμενοι εμβολιασμοί
δεν είναι υποχρεωτικοί για κανέναν πολίτη και υπό οποιαδήποτε
συνθήκη όσο έκτακτη και αν είναι αυτοί.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου