Στην αρχή έκλεισε η φωνή μου.
Γιατί η πληγή ξανά-άνοιξε.
Και το μαγάρισμα ξανάγινε και νιώθω ανήμπορος...
Γιατί στα Ξαμίλια έχουμε μια ανοιχτή πληγή
και οι φωνές μας δεν ακούγονται...
Και αυτή τη φορά ξήλωσαν μια πόρτα στο σπιτάκι, αγορασμένη
από παλιατζίδικο και ότι ντουί υπήρχαν και έκαναν πάλι τεράστιες ζημιές.
Και τώρα πες ότι είχες έρθει η αστυνομία και τους είχε πιάσει...
Πες μου σε παρακαλώ σε πόσες ώρες θα ήταν πάλι έξω να κλέβουν
και να καταστρέφουν πάλι;
Αλλά ακόμη περισσότερο τα έχω με κάποιους ηλιθίους, που ξέρω ότι
θα το διαβάσουν αυτό, που από την πολυθρόνα τους μου είπαν:
Πώς κάνεις έτσι για μια πόρτα.
Δεν πειράζει καλά να είσαι θα την ξαναφτιάξεις.
Ε, αι στο Διάολο και εσείς θεωρητικοί της πεντάρας.
Αν δεν ξέρεις τι να πεις τουλάχιστον κλείσε το στόμα σου...
Για ελάτε στα Ξαμίλια , να σας σπάσουν το σπίτι
για να πάρουν την πόρτα, να κάνουν χιλιάδες ευρώ ζημιά
για να πάρουν χαλκοσωλήνες αξίας 20 ευρώ και μετά τα λέμε...
Και όσο τα γράφω, πάλι νιώθω να με έχουν πιάσει από το λαιμό
και η χειρότερη αίσθηση, για μένα, είναι αυτή την ανημπόριας....
Ευθύμης Λαζάρου
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου