Η αληθινή ευτυχία βρίσκεται
στις αναμνήσεις και στις ελπίδες.
Δεν θέλω του κισσού το πλάνο ψήλωμα
σε ξένα αναστυλώματα δεμένο.
Ας είμαι ένα καλάμι, ένα χαμόδεντρο,
μα όσο να ανεβαίνω, μόνος ν’ ανεβαίνω.
Πουλί γεννιέται ο άνθρωπος
και δέντρο θα πεθάνει:
ρίζες απλώνει γύρω του
και τα φτερά του χάνει.
Τ’ αηδόνια δεν ξυπνούν κουφό,
τυφλό δε φέγγουν τ’ άστρα,
μα έχει ευωδιά και για τους δυο
το γιασεμί απ’ τη γλάστρα.
Βαθιά τη νύχτα, τα μεσάνυχτα,
με τ’ ανοιχτά φτερά του ονείρου,
πετά η ψυχή μου, σκλάβα ελεύθερη,
στους μυστικούς κόσμους του Απείρου.
Ψυχή που ξέρει να πονεί ξέρει και να πεθαίνει.
Αυτά είναι κάποια από τα τόσα που έγραψε
ο σπουδαίος Έλληνας ποιητής
Γεώργιος Δροσίνης, 1859-1951
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου