Τόσος κόσμος πέρασε και τον προσπέρασεεεεε
τραγουδούσε κάποτε ο Σαββόπουλος
και δεν θυμάμαι τώρα πια για ποιόν και γιατί
αλλά αυτός ο στίχος μου ήλθε αμέσως στο μυαλό
μόλις πρωτοείδα αυτόν τον άνθρωπο.
Μόνος του,
καθισμένος εκεί στα χαμηλά, να κοιτάζει
ίσως με δέος αλλά ίσως και με περιφρόνηση
τον κόσμο των απάνω,
καθισμένος ακριβώς εκεί
θα έλεγε κάποιος με φαντασία μπόλικη,
αλλά μην κρατώντας φανάρι στο χέρι.
Όχι !
στην Ελλάδα του σήμερα
δεν ψάχνει να βρει ανθρώπους,
γιατί τώρα πια
και ύστερα από τόσα πολλά που έμαθε
και είδε στα ταξίδια του μέσα στο χρόνο, ξέρει!
Πάν Καρτσωνάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου