Για τον σοφό Περίανδρο πολλά έχουνε γράψει
αλήθειες ή και ψέματα μα δεν αμφισβητείται
πως κείνη την περίοδο που ήταν κυβερνήτης
ευημερία γνώρισε η πόλη της Κορίνθου.
Τότε και βγήκε το γνωστό κι όλος ο κόσμος είπε
πως ο καθένας δεν μπορεί στην Κόρινθο να πάει.
Ο Δίολκος προσέφερε εκτός από τους φόρους
θέση κλειδί σημαντική σαν κέντρο εμπορίου.
Ανέκαθεν ήταν κλειδί και ο Ισθμός ως πύλη
μα με τον Δίολκο αυτός έλεγξε και τα πλοία.
Καρτσωνάκης Πάν
Υ.Γ: Ο Ισθμός της Κορίνθου, ανέκαθεν ήταν
το κλειδί της Ελλάδος για το από ξηράς εμπόριο.
Υπήρχαν μάλιστα και φοροεισπράκτορες
μεταξύ των οποίων ενδέχεται να ήταν
και ο "ληστής" Σίνης ο επονομαζόμενος
και ως πιτυοκάμπτης.
Αλλά ο Περίανδρος και με τον Δίολκο έλεγξε
και την διακίνηση εμπορευμάτων από την θάλασσα.
Επί εποχής του, ωστόσο, η Κόρινθος ανυψώθηκε σε δύναμη και ακμή και έφθασε να γίνει θαλασσοκράτειρα. Εκτός όμως αυτού ο Περίανδρος υπήρξε και κοινωνικός αναμορφωτής, νομοθέτησε κατά της ασωτίας, πολυτέλειας, εύρεση εργασίας σε φτωχούς και φορολογίας
των πλουσίων. Προστάτευσε τα γράμματα και τις τέχνες και κατέστησε την αυλή του
κέντρο πνευματικής και καλλιτεχνικής δημιουργίας.
Για δε τη σπάνια θυμοσοφία του κατατάχθηκε μεταξύ των επτά σοφών του αρχαίου κόσμου.
Προϊόντα της διανοητικής γονιμότητας και ανθηρότητάς του αποτελούν αφενός
ένα μακρύ ποίημά του με τίτλο «Υποθήκες στον ανθρώπινο βίο» από το οποίο
ελάχιστα αποσπάσματα διασώθηκαν και αφετέρου τα αποφθέγματά του
που αποστάζουν ευγένεια αισθήματος, αλάθητο πείρα και πρακτική σοφία,
στοιχεία που βεβαίως δεν συνάδουν με τις περί αυτού κακόβουλες ιστορίες
(έστω και στην έκταση που του αποδίδονται).
Ο Περίανδρος, της ιστορικής πραγματικότητας.
Ο πατέρας του ο Κύψελος, αν και ήταν μέλος των Βακχιδών
από την μητέρα του Λάβδα, τους ανέτρεψε .
Εκμεταλλευόμενος την θέση του σαν Πολέμαρχος Αρχιστράτηγος
έγινε ιδιαίτερα δημοφιλής χαρίζοντας τα ποσοστά του
από την είσπραξη των χρεών του Δημοσίου
από Κορίνθιους πολίτες και απελευθερώνοντας έτσι
πάρα πολλούς συμπολίτες του από τη δουλεία.
Έχοντας λοιπόν την αρχηγεία του στρατού
αλλά και την αγάπη του λαού ( εμπόρων, βιοτεχνών εργατών)
κατάφερε, μετά από μία επανάσταση, να καταλάβει την εξουσία
και να κυβερνήσει την πόλη για τριάντα χρόνια έως το θάνατό του .
Δεν επρόκειτο για πραξικόπημα αλλά για μία επανάσταση,
του κόμματός του (της Εταιρείας)
που κράτησε τρία ολόκληρα χρόνια.
Ήταν μία επανάσταση των αστών και των εργατών της εποχής
ενάντια στη φεουδαρχική τάξη των γαιοκτημόνων Βακχίδων .
Ο πατέρας του ο Κύψελος λοιπόν πριν από αυτόν,
είχε καταργήσει τη δουλεία για τους πολίτες της Κορίνθου.
Ο Περίανδρος όμως κατάργησε τη δουλεία
και απαγόρευσε τελείως την αγοραπωλησία δούλων.
Ο Περίανδρος, της ιστορικής πραγματικότητας,
είναι ο ισχυρός ηγεμόνας που έθεσε εκτός εξουσίας
την αριστοκρατική και καταπιεστική κάστα
του Δωρικού κατεστημένου
των 200 περίπου οικογενειών των Βακχίδων.
Έκανε αναδασμό της γης και προχώρησε σε κατασκευή
μεγάλων δημοσίων έργων ούτως ώστε να μειώσει
ή μάλλον σωστότερα να εξαφανίσει την ανεργία.
Πάρα πολλές είναι οι αποικίες της Κορίνθου
που ιδρύθηκαν κείνη την εποχή για να δώσει λύση
στο δημογραφικό και την ανεργία αλλά ταυτόχρονα
να δημιουργήσει φιλικά λιμάνια για το εμπόριο της πόλης.
Ο Περίανδρος ενίσχυσε όμως και τις τέχνες και τα γράμματα.
Υπήρξε ο υποστηρικτής και ο Μαικήνας
του κιθαρωδού Αρίωνα,
που επινόησε τον Διθύραμβο .
Υπάρχει όμως και ο Περίανδρος του μύθου.
Αυτόν τον Περίανδρο, σε πολύ μεγάλο βαθμό,
τον περιέγραψαν οι πολιτικοί του αντίπαλοι ολιγαρχικοί
που λίγα χρόνια μετά τον θάνατό του κατάφεραν
να ανατρέψουν τον ανιψιό του Ψαμμήτιχο .
Ήταν τόσο το μίσος τους που άφησαν άταφο το σώμα του
και άνοιξαν τους τάφους των Κυψελιδών και σκόρπισαν
τα κόκαλά τους στους αγρούς.
Κατά την υπερτεσσαρακονταετή διακυβέρνησή του,
η Κόρινθος έφτασε εις την ύψιστην εμπορικήν
και ναυτιλιακήν της ακμήν της, τα δε καλλιτεχνήματά της
ήσαν περιζήτητα εις όλον τον χώρον του Ελληνισμού.
Επί Περιάνδρου εκτίσθη ο συνδέων τας δύο ακτάς του Ισθμού
περίφημος Δίολκος,
ανεκτήθη η Κέρκυρα και ιδρύθησαν αι αποικίαι
της Ιβηρικής, Απολωνίας και της Ποτειδαίας.
(ΝΕΑ ΓΕΝ. ΙΣΤ. ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ . τ. Ι σ. 224 225 )
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου