Πάρα πολλοί άνθρωποι με ρωτούν
- Είναι η φωτογραφία τέχνη;
-Όχι, τους απαντώ.
Η φωτογραφία δεν είναι τέχνη
είναι τεχνική.
Πότε η φωτογραφία είναι τέχνη,
πρέπει να ρωτάτε.
Η φωτογραφία είναι μία τεχνική,
όπως και τόσες άλλες, που χρησιμοποιεί ο άνθρωπος,
και για να εκφραστεί.
Με αυτό το σκεπτικό
οι ζωγράφοι όπως και οι ποιητές
θα έπρεπε να αναρωτιόνται κάθε φορά
αν η γραφή και η ζωγραφική είναι τέχνη,
γιατί όποιος χρησιμοποιεί πινέλα και χρώματα,
λέξεις και γραφίδα
δε σημαίνει ότι πάντοτε κάνει τέχνη.
Οι λέξεις, που όλοι χρησιμοποιούμε καθημερινά,
είναι το εργαλείο της ποίησης.
Αλλά και οι ποιητές, όποτε γράφουν,
γράφουν πάντοτε ποίηση;
Η φωτογραφία άλλωστε, έχει πάρα πολλές εφαρμογές.
Εργαλείο είναι λοιπόν η φωτογραφική μηχανή
που αιώνες και πριν ανακαλύψουν
τη μόνιμη αποτύπωση του ειδώλου
χρησιμοποιούσαν οι άνθρωποι.
Καρτσωνάκης Πάν
Τι μεγαλύτερη τιμή υπάρχει για έναν καλλιτέχνη,
για παράδειγμα ζωγράφο ή μουσικό,
γλύπτη ή φωτογράφο, να τον αποκαλέσουν ποιητή;
Τι μεγαλύτερη τιμή αλήθεια;
Ωστόσο πόσοι καλλιτέχνες ποιούν;
Κλείνω εδώ, το κείμενο αυτό,
γιατί στο διαδίκτυο τα κείμενα, καλύτερα
να είναι μικρά, αν θέλουμε να διαβάζονται.
Κάθε εργαλείο, έχει τους δικούς του
ιδιαίτερους κανόνες
που το κάνουν πιο αποτελεσματικό.
Η τέχνη όμως δεν έχει ούτε και πάσχει
από αρτηριοσκλήρωση και πάντοτε
προχώρησε σπάζοντας προκαταλήψεις
και γκρεμίζοντας κανόνες.
Η τέχνη είναι ένα διαρκές παιχνίδι
του ανθρώπου με αντίπαλο το θάνατο
αλλά και την ίδια τη ζωή.
Πολλοί λένε ότι πρέπει το ένα ή πρέπει το άλλο.
Έτσι και για να κλείνω επιτέλους αυτό το κείμενο,
πάνω απ΄ όλα, εκείνο
που μετράει είναι το τι πιστεύεις εσύ.
Γιατί μόνο αν ακολουθήσεις
τον προσωπικό σου δρόμο, προσπαθώντας πάντοτε
να γίνεσαι όλο και πιο ειλικρινής
και σαφέστερος στην έκφρασή σου,
μόνο και μόνο τότε
και αφού ανακαλύψεις τον εαυτό σου,
ίσως να σε ανακαλύψουν
και οι άλλοι.
Φυσικά δεν είναι απαραίτητο αυτό,
αλλά στην ουσία, εκτός από σένα
και το ίδιο το έργο σου έχει ανάγκη τους άλλους!
Φιλικά
Πάν Καρτσωνάκης
Τα όνειρά τους πάντα έσπερναν,
οι ποιητές, στον κόσμο
πασπαλισμένα αίματα,
ελπίδες μα και ψέμα.
Με λέξεις μόνο έχτιζαν,
τον κόσμο τους και ζούσαν
στοές τριγύρω σκάβοντας,
τούνελ για να ξεφύγουν.
Ισορροπούν οι ποιητές,
ακροβατούν στο τώρα,
βυθίζονται μες τη στιγμή
και πέφτουνε στο μέλλον!
Καρτσωνάκης Πάν
The poets always sow
their dreams in the world,
sprinkled them with blood,
hope but with a lie as well.
They built their world,
just with words
and lived by digging stoas around,
and escape tunnels.
The poets keep balanced
acrobating on present,
sinking in the moment
and fall in the future!
Kartsonakis Pan
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου