"Στην παλαιά αποβάθρα ταξιδιώτες
περιμένουν χρόνια το τρένο.
Το διαμελισμένο τρένο του σταθμού.
Κουφάρια ακίνητα μηχανής και βαγονιών
στέκονται μπροστά τους.
Άνθρωποι και τρένο σε στάση. "
Ανάμεσα στις σκουριασμένες ράγες
των παλιών σιδηροδρομικών σταθμών
που από την εγκατάλειψη, έχουν χορταριάσει
κι έχουν αφίξεις κι αναχωρήσεις τρένων
κάτι χρόνια να αναγγείλουν,
ο επισκέπτης αν θα ψάξει
με προσοχή όμως μεγάλη και αγάπη
και είναι τυχερός,
θα ανακαλύψει
ανάμεσα στις πέτρες και τα σκουπίδια
κάτι πολύτιμα πετράδια που γυαλίζουν.
Είναι κάτι πέτρες
που σταλαγματιά με τη σταλαγματιά έχουνε γίνει
από χιλιάδες δάκρυα χαράς
μα πιότερο της λύπης
κι από βαλσαμωμένα λόγια αγάπης.
Τις έχουν σχηματίσει
τόσα λόγια, υποσχέσεις και φιλιά
αναχωρήσεων κι αφίξεων
απολιθώματα αναστεναγμών
και προπαντός ιζήματα
ανεκπλήρωτων υποσχέσεων επιστροφής.
Πάν Καρτσωνάκης
"Ένα φάντασμα σταθμάρχη περιμένει το σινιάλο.
Ξαφνικά, κάποια στιγμή, οι ράγες γεμίζουν ζωή…"
Μια performance που αφηγείται
την ανάγκη για συμπόρευση, με στόχο
την ανάδειξη της πολιτιστικής κληρονομιάς της πόλης,
την ενεργοποίηση των γειτονιών και των κατοίκων τους,
την έναρξη του διαλόγου ανάμεσα στον άνθρωπο
και τον τόπο του.
Μια παράσταση του UrbanDig Project
με συμμετέχοντες καλλιτέχνες όλων των ηλικιών
από την Κόρινθο, στο πλαίσιο της δράσης
"Φαντάσου την πόλη: Κόρινθος 2013:
Ενεργοποίηση του Παλαιού Σταθμού Κορίνθου"
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου