Ο Οιδίπους, λέει o Μίλαν Κούντερα,
όταν συνειδητοποίησε την καταστροφή
που έσπειρε γύρω του και το κακό
που προξένησε στο κράτος του,
παρόλο που αυτό έγινε άθελά του,
ένοιωσε τόσο ένοχος,
που έβγαλε τα μάτια του
και αυτοεξορίστηκε.
Οι δικοί μας πολιτικοί, μας λέει
(μιλάει για την Τσεχοσλοβακία,
και μην πάει αλλού ο νους σας),
λίγο πριν την Άνοιξη της Πράγας,
ενώ ξέρουν ότι είναι ένοχοι,
όχι μόνο δεν βγάζουν τα μάτια τους
αλλά αποποιούνται κάθε ευθύνη.
Όχι! ποτέ στα μάτια μου γλυκειά δεν θα ’τον
ούτε κ’ η πόλις ουδ’ οι πύργοι των θεών, ούτε
τ΄αγάλματα τα σεβαστά που εγώ πια τώρα,
--ο μόνος που έζησα ευτυχής στας Θήβας μέσα--
τον εαυτό μου στέρησα από τούτα πλέον.
Ατός μου εγώ κηρύττοντας την εξορία
εκείνου, που οι αθάνατοι τον φανερώσαν
ανόσιον, της γενεάς του Λαΐου βλαστάρι,
έτσι κηρύττοντας εγώ το αίσχος ο ίδιος,
--μπορούσα να τους έβλεπα τους Θηβαίους
με μάτια ανοιχτά;
Κι αν ημπόραγα τ’ αυτιά να φράξω
να μην ακούω, θα το ’καμνα, να γείνω πλέον
όχι μόνο θεότυφλος, κουφός να γείνω.
Έτσι θενά τ’ απόκλεινα τ’ άθλιο κορμί μου.
Μετάφραση: Φώτος Πολίτης
Υ.Γ:*για τους νεότερους,
που δεν ξέρουν τι έγινε
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου