Διαβάζοντας το πρωί για τη θέση του Λάκη , σχετικά με την απόφαση
του ΣτΕ και την έκταση που έδωσαν στο θέμα ΜΜΕ
και λοιπά κοινωνικά μέσα δικτύωσης , σαν να επρόκειτο
για την άποψη κάποιου σημαντικού εκπρόσωπου της εγχώριας
ιντελιγκέντσιας …πέταξε το μυαλό μου 30 χρόνια πίσω
στο μακρινό 1987.
Τότε που ένας νέος νόμος , έδινε την δυνατότητα σε ανυπότακτους
εξωτερικού να τακτοποιήσουν τα στρατολογικά τους, εκτίοντας
μειωμένη θητεία και είχαμε μαζευτεί αρκετοί 30 – 35ρηδες
από Ευρώπη και Αμερική, που παρουσιαστήκαμε Σεπτ.του ΄87
στο 563 ΤΠ στα Θερμά Νιγρίτας .
Τον Λαζόπουλο δεν τον ήξερα . Αφενός έλειπα πολλά χρόνια έξω
και αφετέρου κι αυτός δεν ήταν εκείνη την εποχή τόσο γνωστός.
Θυμάμαι μόνο μια μέρα , που μπήκε στο γραφείο, που με είχαν βάλει
να σκοτώνω την ώρα μου ο διοικητής και με κάλεσε να μου μιλήσει.
Πήγα λοιπόν στο γραφείο του και εκεί μου είπε, ότι τις επόμενες
ημέρες θα έρχονταν στο Τάγμα ο Λαζόπουλος, ένας γνωστός ηθοποιός,
ο οποίος προέρχονταν από αναβολή λόγω ψυχολογικών προβλημάτων,
και μου ζήτησε όταν έλθει, να τον προσέχουμε εμείς οι μεγαλύτεροι,
για να μην κάνει καμμιά τρέλα (να αυτοκτονήσει εννοούσε )
και πιάσουν το τάγμα τα πρωτοσέλιδα.
Ολοι εμείς οι μεγαλύτεροι , κάτοικοι εξωτερικού, είχαμε αφήσει,
άλλος δουλειές , άλλος οικογένεια , άλλος σπουδές κλπ. και κάναμε
την ανάγκη φιλοτιμία για να τελειώνουμε με αυτή την υποχρέωση
απέναντι στην πατρίδα.
Αυτό του είπαμε όταν γνωριστήκαμε, αλλά ο Λάκης έδειξε ότι
δεν ήθελε επαφές με κανέναν και δεν ήθελε ούτε να μιλάει
ούτε να ακούει τίποτε.
Καθόταν σε μια γωνία με τα χέρια σταυρωμένα και το κεφάλι κάτω
και δεν μίλαγε με κανέναν.
Τα βράδια δεν κοιμόταν μαζί μας στον θάλαμο αλλά στο ιατρείο.
Φαινόταν τόσο κακομοίρης που σκεφτόσουν, ότι σε λίγες μέρες,
πάει τον χάνουμε.
Δεν θα ξεχάσω την ώρα της ορκωμοσίας, που δήθεν λιποθύμησε
και κατέρρευσε μπροστά σε φαντάρους και επισκέπτες
αναστατώνοντας όλη την τελετή.
Σε λίγες μέρες έφυγα η έφυγε αυτός, δεν θυμάμαι καλά,
και δεν τον ξαναείδα...............
Ξαναβλέποντας τον μετά χρόνια πάλι στην τηλεόραση χάρηκα
που τον είδα ζωντανό και κεφάτο.
Ηταν ο στρατός μάλλον που τον αρρώσταινε.
Αυτό βέβαια που δεν ανέχομαι, είναι να θέλει
να το παίξει εθνική συνείδηση και τιμητής
των πάντων, κάποιος, ο οποίος δεν είχε καν
την στοιχειώδη αξιοπρέπεια να εκτελέσει έστω
και το στοιχειώδες καθήκον προς την πατρίδα,
αυτής για την οποία κατά τα λεγόμενα του,
τόσο νοιάζεται.
Από Νίκος Μου.
Όλα τα άρθρα δεν είναι απαραίτητο
να εκφράζουν πάντοτε και την δική μας άποψη
αλλά τα δημοσιοποιούμε για να γίνουν
αφορμή για έναν ευπρεπή διάλογο.
Αυτό τουλάχιστον επιθυμούμε.
Έναν γόνιμο διάλογο, με επιχειρήματα όμως.
Φυσικά και δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε
αν είναι όλα αυτά 100% αλήθεια αλλά απλά
θυμόμαστε ότι τότε ήταν Πρόεδρος Δημοκρατίας
ο Σαρτζετάκης και ο Λαζόπουλος έκανε
ένα νούμερο που τον διακωμωδούσε.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου