50 χρόνια μετά.

Βαριά σιωπή, διάτρητη απ’ τους πυροβολισμούς,

πικρή πολιτεία,

αίμα, φωτιά, η πεσμένη πόρτα, ο καπνός,

το ξύδι-ποιος θα πει : περιμένω απ’ το μέσα μαύρο;

Μικροί σκοινοβάτες με τα μεγάλα παπούτσια

μ΄ έναν επίδεσμο φωτιά στο κούτελο

κόκκινο σύρμα, κόκκινο πουλί,

και το μοναχικό σκυλί στ’ αποκλεισμένα προάστια

ενώ χαράζει η χλωμότερη μέρα πίσω

απ’ τα καπνισμένα αγάλματα

κι ακούγεται ακόμη η τελευταία κραυγή διαλυμένη

στις λεωφόρους.

Πάνω απ’ τα τανκς, 

μέσα στους σκόρπιους πυροβολισμούς

πώς μπορείτε λοιπόν να κοιμάστε;

                                      Γιάννης Ρίτσος

Αχός βαρύς ακούγεται

Αχός βαρύς ακούγεται

κι ερπύστριες κυλάνε.

Πατήσια κι Αμπελόκηποι

καίγονται σα λαμπάδες.

Ξένοι δεν είναι τούτοι εδώ,

ελληνικά μιλάνε.

Όπου μωρό πυροβολούν

όπου γυναίκα ρίχνουν.

Βαρούν ντουφέκια από παντού

βαρούν τα πολυβόλα.

Σφάλουν πορτοπαράθυρα

στο δρόμο κάποιος τρέχει.

Καρδιά για πάψε να χτυπάς

καρδιά που πας να σπάσεις.

Η πόλη τούτη είναι άπαρτη

τα σπίτια είναι δικά μας.

             Φώντας Λάδης

Η λευτεριά

Η λευτεριά είναι ζωή.

Και είναι η ψυχή του λεύτερου αδέσμευτη

και είναι το πνεύμα του καθάριο και λυτό.

Και είναι σε θέση να

συγκρατεί τον εαυτό του

και όχι να σκύβει δουλικά

στους μισητούς δεσπότες το κεφάλι.

Τη λευτεριά ο άνθρωπος

τη φέρνει μέσα του .

Δε μπαίνει το πνεύμα στη φυλακή.

Δε σαπίζουν οι ιδέες στα σίδερα.

Δεν πιάνεται ο αετός στην αιχμαλωσία,

είναι πάντα λεύτερος,

έτσι γεννιέται κι έτσι πεθαίνει.

              Μαίρη Τρανάκα