Το έθιμο ήθελε, στο τέλος της παρέλασης,
να καίμε τον βασιλιά του Καρναβαλιού.
Ίσως και γι αυτό δεν έχουμε βασιλιά, αλλά βασίλισσα.
Πάντως, ήταν όντως πολύ επιτυχημένη η επιλογή της.
Υ.Γ: Μόνο πολύ καλά λόγια ακούστηκαν.
Την Κυριακή της Αποκριάς, όταν οι καρναβαλικοί εορτασμοί τελειώνουν,
ακολουθεί το κάψιμο του βασιλιά καρνάβαλου.
Το έθιμο αυτό έχει συμβολικό χαρακτήρα και αν ψάξουμε
στην λαογραφία θα βρούμε την σημασία του.
Η φωτιά έχει μαγική δύναμη, και σύμφωνα με την λαογραφία,
το άναμμα της φωτιάς και το κάψιμο του καρνάβαλου βοηθούν
στο να ξορκίζονται τα κακά πνεύματα και να απελευθερωθούμε
από τα πάθη μας και τους δαίμονές μας.
Να εξαγνιστούμε και να αναγεννηθούμε καθαροί, να περάσουμε
από το σκοτάδι στο φως, από το χειμώνα στην άνοιξη.
Μαζί με την φωτιά καίγονται και τα πάθη, τα μίση, οι εχθρότητες,
η κακία και η ζήλια ανάμεσα στους ανθρώπους.
Αφήνουμε πίσω μας ο,τι μας βαραίνει και οδεύουμε ανάλαφροι
προς την γλυκιά, αθώα εαρινή περίοδο.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου