Μια φορά και έναν καιρό ήταν μια αρχαία νύμφη με το όνομα Λευκοθόη
με την οποίαν ο θεός Ήλιος τιμωρήθηκε από την Αφροδίτη
να είναι ερωτευμένος αν κι εκείνη την εποχή
είχε ερωτική σχέση με την Κλυτία.
Βλέπετε, ο Ήλιος είχε «καρφώσει» στον Ήφαιστο ότι
η γυναίκα του η Αφροδίτη τον απατά με τον Άρη.
Ο Ήφαιστος έφτιαξε κάτι αόρατα σιδερένια δεσμά
γύρω από το κρεβάτι τους και προσποιήθηκε ότι
φεύγει σε ταξίδι για δουλειές.
Κι έτσι Αφροδίτη και Άρης πιάστηκαν στα... «σιδερένια» πράσα.
Η Αφροδίτη, λοιπόν, πικραμένη από το «κάρφωμα» του Ήλιου,
τον έκανε να ερωτευτεί τη Λευκοθόη και να γράψει στα παλιά του
τα παπούτσια τις υπόλοιπες γυναίκες που τον γυρόφερναν.
Για να την πλησιάσει ο Ήλιος μεταμορφώθηκε στη μητέρα της
και της είπε να διώξει τις φίλες της για να της πει ένα μυστικό.
Της εξομολογήθηκε τον έρωτά του κι εκείνη ενέδωσε.
Η Κλυτία, προδομένη, τα είπε όλα στον πατέρα της Λευκοθόης
κι εκείνος διέταξε να τη θάψουν ζωντανή!
Όπως κι έγινε.
Η Λευκοθόη πέθανε αλλά ο Ήλιος
ούτε που ξαναγύρισε να κοιτάξει την Κλυτία.
Εκείνη έμεινε ασάλευτη, ατάιστη κι απότιστη για εννιά μέρες.
Και, σύμφωνα με τις «Μεταμορφώσεις» του Οβίδιου,
η κοπέλα μεταμορφώθηκε σε φυτό που ακολουθεί, πιστά,
όσο κανένα άλλο, την πορεία του Ήλιου, κάθε μέρα, στρέφοντας
αργά-αργά το κεφάλι του, όσο εκείνος λάμπει, αδιάφορα, από πάνω του.
Πηγή κειμένου ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου