Κάποτε, το 480 π.Χ, γράφουν οι ιστορικοί, ο Ξέρξης
πλησίαζε απειλητικά την Αθήνα και οι Αθηναίοι
κατέφυγαν στο Μαντείο των Δελφών
για να πάρουν έναν χρησμό από τους θεούς και η Πυθία
τους είπε πως τα ξύλινα τείχη θα τους σώσουν.
Οι Αθηναίοι στην αρχή κατάλαβαν απλοϊκά τον χρησμό αλλά ο ιδιοφυής
Θεμιστοκλής τον ερμήνευσε διαφορετικά και κατάφερε να πείσει
τους περισσότερους ευτυχώς συμπολίτες του πως τα ξύλινα τείχη
είναι τα πολεμικά τους πλοία που ο ίδιος είχε καταφέρει
πριν από λίγο καιρό να πείσει πάλι τους συμπολίτες του
να τα αποκτήσουν με το ασήμι από το Λαύριο την στιγμή μάλιστα
που κάποιοι ήθελαν απλά να το μοιράσουν μεταξύ τους
για τις διάφορες ανάγκες τους.
Φαντάζεστε πως αν δεν υπήρχαν στην νεαρή τότε Δημοκρατία
άνδρες σαν τον Θεμιστοκλή (αλλά και σαν τον Μιλτιάδη)
πόσο διαφορετική θα ήταν σήμερα η εξέλιξη της ιστορίας;
όλοι μας γνωρίζουμε τι απέγιναν εκείνοι λίγοι αφελείς και προφανώς
και οι ξεροκέφαλοι που έφτιαξαν κυριολεκτικά ξύλινα τείχη;
Ο Ηρόδοτος περιγράφει στην ιστορία του τι έγινε τελικά.
Έτσι λοιπόν και στην αντιμετώπιση της πανδημίας κάποιοι
επιμένουν να θέλουν να εφαρμόσουν τακτικές που εφαρμόζονταν
τις εποχές που ακόμη οι άνθρωποι αγνοούσαν
και την ύπαρξη ακόμη των ιών.
Το κακό όμως γίνεται ακόμη χειρότερο όταν αυτοί οι άνθρωποι
επηρεάζουν και πολλούς άλλους που αρέσκονται σε όσα ακούν
γιατί πολύ απλά ή τους είναι κατανοητά ή εξυπηρετούν
το κοντόφθαλμο συμφέρον τους.
Οι επιδημίες υπήρχαν και θα υπάρχουν
και πάντοτε θα βρίσκουν
τον τρόπο να τρυπώνουν.
Είτε «με ένα φορτίο σιτηρών από την Αίγυπτο
στην οποία είχε μεταφερθεί από την Αιθιοπία»,
είτε με ποντίκια που κουβαλούσαν
τον ιό της πανώλης στον μεσαίωνα.
Λοιπόν και για να κάνουμε κι έναν επίλογο.
Τα ξύλινα τείχη, με την απλοϊκή τους ερμηνεία,
δεν μπορούν να μας σώσουν.
Φιλικά
Καρτσωνάκης Πάν
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου