Θα ήταν πράγματι κρίμα να εξαντληθούν οι αναφορές για τον «Ελ Πέπε»
στο πόσο λυσσαλέα αρνιόταν πολυτέλειες και προνόμια.
Γιατί αυτός ήταν ένας από τους πιο χαρισματικούς πολιτικούς
της Λατινικής Αμερικής των τελευταίων δεκαετιών.
Ένας άνθρωπος απλός που εκλέχτηκε για να κάνει αυτά
που πρέσβευε από τα μικράτα του.
Και τα έκανε. Δεν άφησε καμία εξουσία να τον διαβρώσει.
Δεν άφησε κανένα πρωτόκολλο να του αλλάξει τον τρόπο της ζωής του.
Και αποθεώθηκε.
Από νέους και γέρους.
Με ένα ρηξικέλευθο πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων
που έβαλε στο κέντρο τον άνθρωπο.
Και σημείωνε άλλοτε έναν από τους υψηλότερους
ρυθμούς αύξησης του ΑΕΠ παγκοσμίως!
Στα 84 του αισίως, ο «Πέπε» παραμένει ένας τελείως ιδιοσυγκρασιακός
άνθρωπος, μια από αυτές τις προσωπικότητες που γίνονται μεγαλύτερες
και από τη ζωή την ίδια.
Ή, σωστότερα, όπως τον αποκάλεσε και ο Κουστουρίτσα στο ντοκιμαντέρ
που έκανε για αυτόν το 2018: «Ο τελευταίος ήρωας».
Όταν παραιτήθηκε τον Αύγουστο το 2018 από βουλευτής,
καθώς μεγάλωσε πια και δεν μπορούσε να ασκεί τα καθήκοντά του
όπως θα ήθελε, χτύπησε για μια τελευταία φορά.
Και χτύπησε ξανά δυνατά.
Αρνήθηκε να πάρει βουλευτική σύνταξη!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου