Τετάρτη 19 Οκτωβρίου 2016

Ποιος θα τολμούσε άλλωστε εκτός του Διογένη;

Πάρα πολλοί, για τη ζωή προσπάθησαν να γράψουν
ποια ακριβώς είναι καλή και τι κακή που λένε.
Πως ακριβώς αυτό το Ζην μπορεί και Ευ να κάνει
κι ο άνθρωπος που το ‘κανε μακάριος να γίνει.

Παροιμιώδης έμεινε ή ρήση τ’ Αλεξάνδρου
ποιος του ‘δωσε απλά το Ζην κι ο δάσκαλός του τ’ άλλο
και ποια στα δυο η διαφορά δεν ρώτησε κανένας
ποιος θα τολμούσε άλλωστε εκτός του Διογένη;

Αλέξανδρος, ο θαυμαστός και σήμερα ακόμη
το Ευ στο Ζην το «κέρδισε» στον σύντομό του βίο;
                                      Πάν Καρτσωνάκης
Υ.Γ: Ον γαρ οι Θεοί φιλούσιν, αποθνήσκει νέος.
Μένανδρος, 4ος αιών π.Χ., Αρχαίος Έλληνας ποιητής
Απόσπασμα από τον διάλογο ανάμεσα στον Αλέξανδρο 
και τον Διογένη, στην συνάντηση που είχαν,
 στο Κράνειο της Αρχαίας Κορίνθου
 όπως μας τη διέσωσε ο Δίων.
.............................................................................................
Και εσύ, καθώς εί­σαι προικισμένος με μια τέτοια αγαθή φύση, αν συναντηθείς
με έναν μυαλωμένο άνθρωπο, θα σου αρκεί μια ήμερα για να συλλάβεις το αντικείμενο
για το όποιο θα μιλάει και την τέχνη, και δεν θα έχεις πια καμιά ανάγκη 
για ανούσιες λεπτολογίες και συζητήσεις. 
Αν όμως δεν θα είσαι τόσο τυχερός να έχεις δάσκαλό σου ένα μαθητή τού Δία 
ή κάποιον άλλο σαν αυτόν πού να σου λέει αμέσως και με σαφήνεια 
τί πρέπει να κάνεις, διόλου δεν πρόκειται να ωφεληθείς ακόμη 
κι αν σπαταλήσεις oλη τη ζωή σου παραμένοντας ξάγρυπνος και νηστικός 
στα σχολεία των άθλιων σοφιστών.

Αυτό δεν το λέω εγώ τώ­ρα άλλα το έχει πει 
πριν από έμενα ό Όμηρος. 
“Η μήπως δεν ξέρεις τα ποιήματα του ‘Ομήρου;»

Ό ’Αλέξανδρος περηφα­νευόταν πάρα πολύ ότι το ένα από τα δύο ποιήματα, 
την Ιλιάδα, την ήξερε ολόκληρη, κι από την ’Οδύσσεια πάρα, πολλά μέ­ρη. 
’Έτσι, απορημένος είπε: «Που τα έχει πει αυτά τα πράγ­ματα ό Όμηρος;»

— «Εκεί, αποκρίθηκε ό Διογένης, όπου αποκαλεί τον Μίνωα οικείο του Δία.
Ή μήπως το ‘γλυκομιλώ’ δεν σημαίνει ‘συνομιλώ με οικειότητα;’ 
Λέει ότι ό Μίνως ήταν σύντροφος του Δία, πού είναι σαν να τον έλεγε μαθητή.
 Φαντάζεσαι λοιπόν ότι συζητούσε με τον Δία κάποια άλλα πράγματα κι όχι
 για να μαθαίνει δικαιοσύνη και τα καθήκοντα του βασιλιά; 
Γιατί λάβε υπόψη ότι ό Μίνως, καθώς λένε, υπήρξε 
ό πιο δίκαιος άνθρωπος στον κόσμο.

Επίσης, όταν λέει ότι οι βασιλιάδες είναι ‘θρεμμένοι από το Δία’ 
ή ‘φί­λοι του Δία’ έχεις την εντύπωση ότι εννοεί τίποτε άλλο κι όχι την τροφή αύτη 
πού εγώ την χαρακτήρισα θεϊκή διδασκαλία και μαθητεία στον θεό; 
’Ή μήπως φαντάζεσαι ότι λέει πώς τούς βασιλιάδες τούς θρέφει ό Δίας
 όπως θρέφουν οι παραμά­νες τα παιδιά με γάλα και με κρασί και με άλλες τροφές 
κι όχι με γνώση και με αλήθεια; 
Και κατά τον ίδιο τρόπο λέγον­τας ‘φιλία’ δεν εννοεί τίποτε άλλο
 παρά το να θέλει κανείς και να επιδιώκει τα αυτά πράγματα, ένα είδος ομοφροσύνης. 
Γιατί αύτη, υποθέτω, είναι και ή γνώμη των ανθρώπων για τούς φί­λους: 
ότι είναι, πάνω απ’ όλα, μονιασμένοι και δεν διαφωνούν σε τίποτα.

Μπορεί λοιπόν ποτέ, οποίος είναι φίλος του Δία κι έχει την ιδία γνώμη 
με αυτόν να θελήσει κάτι άδικο ή να διανοηθεί κάτι πονηρό και αισχρό;
 Ό Όμηρος φαίνεται να φωτίζει ακριβώς αυτό το ζήτημα όταν παινεύοντας 
κάποιο βα­σιλιά, τον αποκαλεί ‘ποιμένα του λαού’. 
Γιατί έργο του ποιμένα είναι απλώς να φροντίζει, να διαφυλάττει
 και να προ­στατεύει τα πρόβατα, κι όχι, προς θεού, να τα σφάζει,
 να τα τεμαχίζει και να τα γδέρνει. 
“Αν και, είναι αλήθεια, καμιά φο­ρά ένας ποιμένας οδηγεί πολλά πρόβατα
 στον σφαγέα για να κερδίσει χρήματα· ωστόσο υπάρχει μεγάλη διαφορά 
ανάμεσα στο έργο ενός σφαγέα και ενός ποιμένα, σχεδόν όσο και ανάμεσα 
στη μοναρχία και την τυραννίδα.
  Δίων Χρυσόστομος – Λόγοι IV(4): Περί βασιλείας
 Το ευ ζήν απο την αρχαιότητα στο σήμερα.
Ένας όρος… τόσες ερμηνείες!!! Μια πολύπλευρη έννοια, που αποκτά 
όλο και μεγαλύτερες διαστάσεις και που απασχολεί και αποτελεί 
ζητούμενο συλλογικό, αλλά και του καθενός χωριστά σε κάθε εποχή!
Ο Μέγας Αλέξανδρος, ο μεγαλύτερος στρατηγός όλων των εποχών, 
υποστήριζε οτι στους γονείς του όφειλε το ζην , αλλά στον δάσκαλό του, 
τον σπουδαίο Έλληνα φιλόσοφο Αριστοτέλη, το εύ ζην!
Κατά τον Πλούταρχο, ο Βασιλιάς της Μακεδονίας Φίλιππος ο Β’,
έστειλε τον γιό του στο Νυμφαίο, κοντά στην αρχαία Μίεζα, 
για να διδαχτεί εκεί το “ευ ζην” από τον Αριστοτέλη.
.............................................................................
Για κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο,το ευ ζην προχωράει πολύ πιο πέρα 
από τις υλικές ανέσεις που επιβάλλει η εποχή.
 Όσο κι αν δεν το πιστεύουμε, εμείς οι ίδιοι ορίζουμε τον τρόπο 
και τη ποιότητα της ζωής μας. 
Το δικό μας ευ ζην βρίσκεται και πρέπει να βρίσκεται στην εσωτερική μας γαλήνη, 
στο τρόπο σκέψης μας, στις επιλογές μας και στις φιλοδοξίες μας
 και όλα αυτά θα επιτευχθούν μόνο μέσα από την ατομική προσπάθεια του καθενός 
να βελτιώσει τους όρους της ζωής του, να εκπαιδευτεί στο να σκέφτεται θετικά, 
να βοηθήσει τον συνάνθρωπό του, να βρει εναλλακτικούς τρόπους 
όχι μόνο για να επιβιώσει μέσα στη σκληρή αυτή εποχή 
αλλά και για να ζήσει καλά και όπως του αξίζει.
  Η παραπάνω σύνθεση είναι έργο του εικαστικού Ντίνου Πετράτου.

Δεν υπάρχουν σχόλια :