"ΚΟ.Μ.Α.Τ.Ο.Σ.". Σύνθημα μας ένα
"Η Ελλάδα ορφανή, δίχως Τζένη στη Βουλή"
Πιο έγκριτο, πιο αντικειμενικό, πιο πλήρες,
πιο επίκαιρο βοήθημα για τις εκλογές της Κυριακής
δεν θα βρεις πουθενά.
Ξεκίνα αμέσως την ανάγνωση.
Για σένα που είσαι αναποφάσιστος,
για σένα που φαντασιώνεσαι την...
.... αποχή όπως μια ηλιόλουστη μέρα του Μάρτη,
για σένα που είσαι μια βουνό, μια θάλασσα, μια δεξιά,
μια αριστερά.
Για σένα βρε κάθομαι και σκοτώνομαι και γράφω
τούτο το πόνημα.
Έκανα έρευνα, συναντήσεις με σημαίνοντα πρόσωπα,
ρεπορτάζ εις βάθος.
Και ιδού τ' αποτελέσματα.
Νομίζω, μετά απ' αυτό, θα χώσει ο ταξίαρχος τιμητική
άδεια με τα όλα της.
Καταρχάς, είμαι η μόνη που κατάφερα
να συμφιλιώσω τον Αντώνη και τον Αλέξη.
Σε debate μπορεί να μην τους είδες,
αλλά για χάρη μου τα παιδιά τόλμησαν να ποζάρουν
από κοινού στο φακό του Θοδωρή Μάρκου
με χαλαρή διάθεση, καταγοητευμένοι
από το χαμόγελό μου.
Και το ταξίδι ξεκινά
Να σας πω την αλήθεια, ο Αντώνης είναι πολύ
ευγενικό παιδί, ένας σωστός ιππότης.
Μόλις, με είδε αμέσως έπεσε στα πόδια μου
και ξεκίνησε τα χειροφιλήματα.
Εκτός κι αν ήταν η ώρα του για σεξ και είχε
άλλα βάλει με νου του.
Απαπα.
Μόλις τον είδα, έτρεξα στην αγκαλιά του
και του είπα "Τι τη θέλεις τη Ραχήλ;
Βάλε εμένα στα ψηφοδέλτια να πάρουμε αυτοδυναμία." Ανένδοτος.
Αφού δεν βρήκα άκρη με τα παιδιά, αποφάσισα
να συναντήσω τον Βαγγέλη.
Τον κάλεσα, λοιπόν, σε επίσημο δείπνο.
Πρώτη φορά δεν άγγιξε το φαΐ του.
Δυστυχώς, στο διπλανό τραπέζι καθόταν ο ΓΑΠ
με την παρέα του.
Ο Γιώργακης δεν έδωσε σημασία.
Και αποφασίσαμε να συνεχίσουμε τη βραδιά τα δυο μας.
Σε αρίστη φυσική κατάσταση, το απόλυτο συνώνυμο
της μόδας, δεν παρέλειψε να διεξάγει ένα
μίνι δημοψήφισμα για το καλύτερο
κοκτέιλ της βραδιάς.
Στα 3 μέτρα πιάνω με την άκρη του ματιού μου
τον Σταύρο.
Κάνω ότι δεν δίνω σημασία, αλλά με ύφος
Orson Welles με πλησιάζει και μου λέει
"Να το πάρει το ποτάμι;
Εγώ θα είμαι ο τρίτος άνθρωπος στη ζωή σου."
Που να 'ξέρε ότι έχω μανία με τους ροκ σταρς.
Μόλις είδα τον Δημήτρη, άρχισα να του παίζω
μπαλαλάικα. "Να βγούμε έξω" μου λέει.
Τρελάθηκα απ' τη χαρά μου.
"Και που θα πάμε σύντροφε" τον ρωτώ.
"Έξω από την Ευρωπαϊκή Ένωση, που αλλού;"
Καταρρακωμένη, πήγα να προσεγγίσω τον Κάμμενο.
Ένα σουβλάκι κοτόπουλο με αλάδωτη
πίτα χωρίς γλουτένη, του λέω. "Τζένη, τελείωνε.
Ξεκόλλα. Η δίαιτα δεν σου ταιριάζει.
Κάτσε να πιάσουμε το 3% και θα σε κερνάω
3 σουβλάκια κάθε βράδυ"
Ευχάριστο διάλειμμα για 5x5 με τους κολλητούς.
Είπαμε κυρ Φώτη να πάτε με τους Πράσινους,
όχι ν' ανοίξετε ολόκληρο ανθοπωλείο.
Μου μυρίζει, πάντως, ηρωική έξοδος από τη Βουλή.
Δεν το ψήνετε για προεδρικό μέγαρο;
Τώρα θα σας αποκαλύψω κάτι συγκλονιστικό.
Τον έρωτά μου για τον Γιώργο τον Καρατζαφέρη.
Τον ακολουθώ παντού και πάντα.
Εδώ μας βλέπετε με την Ελευθερία
στην προεκλογική του εκστρατεία
στη Βαλύρα Μεσσηνίας.
Αποστόλη, αδερφέ μου
γιατί πίνεις βρε καλέ μου;
Το ρουφάς σαν νεροφίδα,
γύρνα πίσω στη Στυλίδα.
Και για το τέλος ο ένας και μοναδικός, ο πρόεδρος
της καρδιάς μας, ο Βασίλης ο Λεβέντης.
Καμαρώστε τον. Εγώ,απλώς, κάθομαι στο βάθος
και παίρνω μαθήματα ζωής.
Δεν υπάρχει ελπίδα
Γι' αυτό πήρα την κατάσταση στα χέρια μου.
Έφτιαξα το δικό μου κόμμα και ησύχασα. Και το όνομα αυτού "ΚΟ.Μ.Α.Τ.Ο.Σ.".
Σύνθημα μας ένα
"Η Ελλάδα ορφανή, δίχως Τζένη στη Βουλή".
Πρόεδρος, ιδρυτικός μέλος και μοναδική
υποψήφια: Τζένη Μελιτά.
Νομίζω θα πετύχω.
Ζω μεγάλες στιγμές.
Το ψυχιατρείο είναι μόνο η αρχή.
Ιδού και η προεκλογική μου καμπάνια.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου