Ένας πανάρχαιος επισκέπτης έρχεται,
μια φορά την εβδομάδα
(συνήθως Πέμπτη αλλά και Δευτέρα κάποιες φορές)
σπίτι μου
και το γεμίζει με χαρά και άρα θετική ενέργεια.
Προετοιμάζω την υποδοχή του
από το προηγούμενο βράδυ
προσεκτικά και με αγάπη
γιατί κι αυτό έχει πολύ μεγάλη σημασία.
Όλα πρέπει να είναι πεντακάθαρα
γιατί η παραμικρή βρωμιά θα έχει
άσκημο αντίκτυπο στον επισκέπτη μου
αλλά τελικά
και σε μένα τον ίδιο που θα τον φάω.
Κάθε πρωί εκεί κατά τις 8 με 9
το προζύμι που έχω βάλει κάτω από 3 κιλά αλεύρι
αποβραδίς
έχει φουσκώσει και είναι έτοιμο για ζύμωμα.
Φυσικά σε αυτό βοήθησε και η θερμοκρασία
και αναπτύχθηκε ο μύκητας που έκανε όλη τη δουλειά.
Εκεί λοιπόν κατά τις 8 με 9
ζυμώνω το ψωμί μου
με αγάπη σε αυτό που κάνω
και το απολαμβάνω
λες και το κάνω για πρώτη φορά
και είναι
η πιο σπουδαία εργασία
που θα μπορούσα να κάνω στον κόσμο.
Και είναι πιστέψτε με γιατί αυτός ο επισκέπτης μου
θα μπει μέσα μου και θα γίνει μέρος της σάρκας μου.
Είμαστε και ότι τρώμε!
Όχι παρεξηγήσεις παρακαλώ.
Και ότι τρώμε, γράφω.
Πολλά είμαστε, αλλά σίγουρα είμαστε
κατά ένα μέρος ότι τρώμε εμείς
αλλά και το τι έτρωγαν
εκατομμύρια χρόνια πριν από εμάς
όλοι οι πρόγονοί μας.
Εκεί κοντά στο μεσημέρι γεμίζει
το σπίτι μου αρχαίες
κι αγαπημένες μυρωδιές
και το μοσκοβόλημα του ψημένου πια ψωμιού μου
ανασταίνει όλους τους
νεκρούς μου προγόνους.
Εκεί λοιπόν, κατά το μεσημεράκι,
καθόμαστε στο τραπέζι ολόγυρα
και τρώμε και πίνουμε χιλιάδες!
Πάν Καρτσωνάκης
Υ.Γ: Φυσικά μπορείτε να κάνετε το ίδιο
και όποια ώρα της ημέρας θέλετε.
Όποιος θέλει συνταγές κ.λ.π
μπορεί να τις βρει στο διαδίκτυο
αλλά κι εγώ μπορώ να τον βοηθήσω με mail
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου