Ένα δέντρο σχεδόν ανύπαρκτο στο Ελληνικό
οικοσύστημα, που το εισαγάγαμε για αισθητικούς
και μόνο λόγους. Ο μόνος ενδημικός φοίνικας
(φοίνικας του Θεόφραστου) έχει πιο σκληρό ξύλο
και δεν προσβάλλεται εύκολα.
Καταφέραμε όμως, φέρνοντας άπειρους
μολυσμένους φτηνούς φοίνικες άλλων ειδών,
να επιμολύνουμε ακόμα και κάποιους από αυτούς
και να φέρνουμε σε κίνδυνο όλο το είδος.
Που ήταν αυτό το θηρίο τόσον καιρό;
Πως επιβίωναν οι φοίνικες παλιότερα;
Το κόκκινο ρυγχωτό σκαθάρι
προέρχεται από την Ασία.
Δεν υπήρχε στη χώρα μας.
Είναι έντομο των τροπικών χωρών της ΝΑ Ασίας
με πρώτη επίσημη καταγραφή το 1891.
Από τότε ως το 1992 που καταγράφηκε
στην Αίγυπτο έκανε πολλές στάσεις και ταξίδια.
Στη χώρα μας το πρώτο είδαν στην Κρήτη το 2005
και χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θα το αποκτούσαμε
ούτως ή άλλως, φημολογείται ότι το βάλαμε μόνοι μας
στη χώρα, κατά την προετοιμασία του 2004,
όταν έγινε μεγάλη
και απρόσεκτη εισαγωγή φτηνών φοινικόδεντρων
απο την Αίγυπτο,
για να διακοσμίσουμε την χώρα
εν όψη ολυμπιακών επισκεπτών.
Οι μέλισσες και οι άλλοι επικονιαστες λατρεύουν
τα λουλούδια του φοίνικα. Η επισκεψημότητα
είναι τόσο μεγάλη, που ακόμα και κυνηγοί
των μελισσών έρχονται εδώ για να φάνε τις μέλισσες.
Όλα αυτά τα έντομα είναι καταδικασμένα σε θάνατο,
γιατί κάποιος ψέκασε το φοίνικα για να τον σώσει
με ένα δηλητήριο με αμφισβητούμενα αποτελέσματα!
Ένα δηλητήριο
που θα σκοτώσει όλα τα ακμαία έντομα
που τον επισκέπτονται, το σκαθάρι
αλλά και τις μέλισσες και πεταλούδες
και ότι αυτά ταίζουν στις φωλιές τους!
Δεν μιλάμε για μερικές μέλισσες.
Μιλάμε για καταστροφή ακόμα μεγαλύτερη
από αυτή που βιώνουν οι φοίνικες.
Τον Αύγουστο του 2011, δηλώθηκαν
στην Αττική 5000 απώλειες σε κυψέλες
από δηλητηρίαση λόγω των ψεκασμών στους φοίνικες.
Σε αυτές πρέπει να προστεθούν όσες δεν δηλώθηκαν
γιατί ο μελισσοκόμος δεν ήξερε τι του συνέβη,
όσες δεν δηλώθηκαν από αδιαφορία
και όσες δεν δηλώθηκαν γιατί ο μελισσοκόμος
που τις έχασε, δεν ανήκε σε κάποιο σύλλογο
για να το πει ή δεν είχε μελισσοκομικό αριθμό
για το δηλώσει στο κράτος.
Τα νούμερα είναι ιλιγγιώδη. 5000 επίσημα στην Αττική.
Πόσοι μελισσοκόμοι πιστεύεις
ότι εδρεύουμε στην Αττική;
Μπορείς να φανταστείς
τι γίνεται στην υπόλοιπη Ελλάδα;
Μπορείς να φανταστείς ότι όλα αυτά αφορούν
το 2011 και ότι το 2012 τα πράγματα
ήταν μάλλον χειρότερα;
Ακόμα και αν αδιαφορούμε για την οικολογική
καταστροφή, στις μέρες που ζούμε, πως μπορούμε
να αδιαφορήσουμε για την οικονομική;
Η απώλειες δεν αφορούν μόνο το μελισσοκόμο
και το βιος του, αλλά και τον αγρότη του οποίου
τα φυτά δεν θα επικονιαστούν ποτέ.
Σε ανθρωπιστικό επίπεδο, μου φαίνεται τραγικό
να ξέρω άνθρωπο που έχασε όλα του μελίσσια το 11,
αγόρασε άλλα και τα ξαναέχασε το 12!
Είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό σε επαγγελματίες
που υπολογίζουν να ζήσουν οικογένειες
από τις μέλισσες και να καταστρέφονται επειδή
ένας δήμαρχος ψέκασε
τους φοίνικες της γειτονίας με ότι βρήκε;
Σε κάθε περίπτωση τα πράγματα είναι δύσκολα
και ίσως σε βαθμό που ακόμα δεν φανταζόμαστε.
Το ότι ο φοίνικας δεν είναι ακριβώς αυτό
που θα λέγαμε ενδημικό φυτό, σε συνδυασμό
με το οτι η προσπάθεια προστασίας του κοντεύει
να σημάνει το τέλος της μελισσοκομίας,
δημιουργεί και ακραίες απόψεις ,
που κατα τη γνώμη μου πρέπει να απομονωθούν άμεσα.
Ευκολα διαβάζει κανείς αυτόκλητους σωτήρες
να προτείνουν να αφήσουμε όλους τους φοίνικες
να πεθάνουν ή ακόμα και όπως διάβαζα πρόσφατα,
κάποιοι δίνουν συνταγές για να ξεράνουμε
τον φοίνικα του γείτονα μια ώρα αρχύτερα…(!)
Αυτό που δεν σκέφτεται κάποιος είναι οτι ούτε
το έντομο είναι ενδημικό και οτι υπάρχει η θεωρία
οτι τρώει τους φοίνικες των κανάριων νήσων
γιατι είναι πιο εύκολοι,
όχι γιατι δεν μπορεί να φάει κάτι άλλο.
Ετσι ο υπερπληθυσμός που συγκεντρώνουμε αυτή
τη στιγμή στην Ελλάδα, όταν τελειώσει
απο τους φοίνικες
(και τότε θα είναι ακόμα μεγαλύτερος)
θα στραφεί σε άλλα φυτα, που ήδη έχει παρατηρηθεί
οτι είναι ικανό να προσβάλει.
Έχει εξαιρετικές δυνατότητες πτήσης.
Κάθετε στο “στέμμα” το φοίνικα και γεννά
τα αυγά του στα πιο τρυφερά και καινούρια φύλλα.
Όταν τα αυγά ανοίξουν, οι προνύμφες – σκουλήκια
εισέρχονται στο δέντρο και τα κλαδιά και τρέφονται
από τους ιστούς του. Το μήκος των στοών που ανοίγουν
μπορεί να είναι ως και μερικά μέτρα και η διαδικασία
είναι τόσο θορυβώδης που μπορείς να ακούσεις
το δέντρο να “τρίζει” από το μάσημα,
αν ακουμπήσεις το αυτί σου πάνω του.
Κάποια στιγμή οι προνύμφες φτιάχνουν
ένα κουκούλι με υλικά από το φοίνικα, μπαίνουν
μέσα, μεταμορφώνονται σε σκαθάρι, ανοίγουν
το κουκούλι και πετούν προς ανεύρεση συντρόφου
για ζευγάρωμα.
Στο διάστημα αυτό έχουν προκαλέσει τεράστιες,
μη αναστρέψιμες ζημιές στο δέντρο.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου