Ο πιο πρόσφατος αστικός μύθος,
με ημερομηνία γέννησης το 2012, θέλει
την ηχομιμητική λέξη «α-μπε-μπα-μπλομ»
να μην αποτελεί
«ακαταλαβίστικες παιδικές κουταμάρες,
ούτε αποκυήματα παιδικής φαντασίας» όπως λέει.
Σύμφωνα με αυτόν η φράση είναι εδώ
για να μας αποδείξει την αδιαμφισβήτητη
και αυταπόδεικτη διαχρονικότητα
της ελληνικής γλώσσας…Μας ενημερώνει
πως πρόκειται για στιχομυθία «που προέρχεται
από παιδικό παιχνίδι που έπαιζαν οι Αθηναίοι Παίδες
καθώς γυμνάζονταν». Η αρχική της εκδοχή ήταν
«απεμπολών, του κείθεν εμβολών…»
και αποδίδεται σε νέα - απλά - ελληνικά
«σε απεμπολώ, σε αποθώ, σε σπρώχνω,
πέραν, εμβολών σε με το δόρυ μου,
με το ακόντιό μου».
Βέβαια η υποτιθέμενη αρχαία φράση
δεν συναντάται πουθενά στην αρχαία γραμματεία
και δεν θα μπορούσε άλλωστε μιας και είναι
εντελώς ασύντακτη, ρήμα «εμβολώ» δεν υπάρχει,
απεμπολώ* δεν σημαίνει απωθώ αλλά προδίδω,
το «του» είναι ξεκάρφωτο και πολλά άλλα
όπως μας ενημερώνει ο κ. Σαραντάκος.
*απεμπολώ
ξεπουλάω κάτι, παραιτούμαι από κάτι που μου ανήκει
δεν θα απεμπολήσουμε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα.
Προϊόντα παρανοήσεων με ψήγματα αλήθειας
ή εντελώς εξωπραγματικοί, όσο και να διαψεύδονται,
δεν φαίνεται να απαξιώνονται.
Αντίθετα θυμίζουν λερναία ύδρα, όπως χαρακτηριστικά
λέει ο κ. Σαραντάκος.
Το σίγουρο είναι, πως σε μια κοινωνία όπου
ο κόσμος μπερδεύει την επανάληψη
με τη διασταύρωση, η τάση μας
προς την τρομοκράτηση και την εντυπωσιοθηρία
αποτελούν το πλέον πρόσφορο έδαφος
για την ανάπτυξή τους…
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου