Είσαι δική μου, είμαι δικός σου!
Αυτό μονάχα με γεμίζει,
αυτό μονάχα με στυλώνει,
αυτό μονάχα με κρατάει στη γη!
Οι ρίζες μας είναι μπλεγμένες κάτου από το χώμα
κι ολοένα μπλέχονται και σμίγουνε κι αναζητιώνται
και τυλίγονται και πιάνονται κι ένας χυμός μονάχα
ανηφορίζει, βουίζοντας στις φλέβες μας
κι ένας καημός ανοίγει αδιάκοπα
σ αυτό το χωρισμό την αγκαλιά μας!
Α, πώς δουλεύει μέρα νύχτα μέσα μου,
στο σώμα μου όλο, από τα νύχια στην κορφή,
αυτή η αδιάκοπη αναζήτηση του νου μου
για το νου σου, των ματιών μου για τα μάτια σου,
της πνοής μου για την πνοή σου,
των ριζών μου για τις ρίζες σου.
Ούτε δευτερόλεπτο δεν σταματά η αδιάκοπη,
η ακοίμητη αίσθησή της.
Και μήτ έχω μέσα μου άλλη αίσθηση ζωής !
Να σε ζητώ μ όλες τις ίνες μου όλες τις στιγμές,
να κολυμπάω αντίστροφα στο ρέμα
της απόστασης για να σ αγγίξω.
Αυτή είναι τώρα η φοβερή, η ακοίμητη,
η απόλυτη ζωή μου.
Και θα τη ζήσω, όσο που ρίζες,
κλώνοι και κορμός θα γίνουν αιώνια ένα
κι η πνοή του Σύμπαντος στα φρένα μας
μια μόνη Μουσική..
Άγγελος Σικελιανός
2 Ιουλίου 1939, Αθήνα
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου