Πατέρα μου μονάκριβε
με πήρες απ το χέρι
με αγάπη εσύ μου έδειξες
κάθε ζωής λημέρι
Κανείς πια δεν φαντάζεται
πόσο πολύ μου λειπεις
μου άνοιγες την αγκάλη σου
σε ώρες χαράς και λύπης
Και τώρα πια σε χάνω εγώ
δεν ξέρω που βαδίζω
μα ξέρω θα σε ξαναδώ
και όσο θα ζω θα ελπίζω.
Γεωργια Κολλια
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου