Στήνουν δόκανα και ξόβεργες σε νέους συγγραφείς και ποιητές.

Στήνουν δόκανα και ξόβεργες σε νέους συγγραφείς 

και ποιητές κάποιοι πονηροί ακόμη και εδώ

 στο διαδίκτυο.

Όταν  ήμουν νέος θυμάμαι ότι και τότε υπήρχαν πονηροί.

Προσωπικά θυμάμαι 3 τέτοιους πονηρούς.

Η σχολή μου ήταν Ακαδημίας και Σίνα γωνία.

Σχολή Δημοσιογραφίας 

και διακοσμητών εντύπου (γραφίστες).

Στο ημιυπόγειο του κτιρίου λειτουργούσε

 ζαχαροπλαστείο καφετέρια. 

Σε αυτήέρειες για τους άλλους 2 αλλά ο Μάκης

ήταν αυτός που είχε ήδη κάνει μία έκδοση ποιητικής 

ανθολογίας και με πλησίασε στην  καφετέρια 

που συχνάζαμε τότε για να του κάνω το εξώφυλλο

για την νέα ανθολογία που ετοίμαζε.

Εκεί το είχαν στέκι πολλοί φερέλπιδες λογοτέχνες.

Θυμάμαι λοιπόν κάποιους πονηρούς που έλεγαν

 πως θα κάνουν έκδοση ποιητικής ανθολογίας

(και πολλές φορές το έκαναν)

αλλά με την έκδοση αυτή το έκαναν

 διότι έβγαζαν κέρδος. 

«Ενθουσιάστηκε» όταν του είπα ότι γράφω κι εγώ

 κάποια ποιήματα και μου πρότεινε 

να μου βάλει 2 ποιήματά μου στην  νέα του ανθολογία 

δίχως κόστος για μένα  αρκεί να του κάνω 

αφιλοκερδώς το εξώφυλλο.

Δέχτηκα αλλά δεν σταμάτησε εκεί.

Μετά μου πρόσφερε να φιλοξένησε 4 ποιήματά μου

 αρκεί κι εγώ να του παραχωρούσα    2 φορές τον μήνα

 (έτσι σαν φίλος) την  γκαρσονιέρα που έμενα

για να «συναντά» κάποια νέα ποιήτρια και……

Από περίεργα περισσότερο δέχτηκα 

(ο Μάκης ήταν παντρεμένος)

Και πράγματι, με μεγάλη μου έκπληξη τον είδα 

να καταφτάνει μια Τετάρτη με κάποια

 από την σχολή μου που ήξερα ότι έγραφε ποίηση.

Εδώ κολλάει εκείνο που λένε πως η τέχνη θέλει θυσίες.

Τι έγινε τελικά; 

Ήταν η πρώτη και η τελευταία φορά 

που παραχώρησα την γκαρσονιέρα μου στον Μάκη.

Του ξεκαθάρισα ότι δεν θα το ξανακάνω

 και φυσικά ούτε το εξώφυλλο του έκανα

αλλά ούτε και ποιήματά μου έβαλε

 στην νέα του ανθολογία.

Φυσικά ούτε καν έμαθα ποιος του έκανε εξώφυλλο 

ούτε και αν εξέδωσε νέα ανθολογία.

Προσφάτως λοιπόν είχα μια πρόταση

 από ιδιοκτήτρια ιστοσελίδας 

να δημοσιεύω στην ιστοσελίδα της κείμενά μου.

Το έκανα και της έστειλα κάποια μου κείμενα

 που πράγματι τα δημοσίευσε.

Κάθε φορά μόνο επαινετικά λόγια 

είχε για τα κείμενά μου.

Μετά όμως από λίγο καιρό μου έκανε πρόταση

 να μου κάνει επιμέλεια και να γράψει επαινετική

 κριτική και να εκδώσει ποιήματα μου. 

Της είπα ευχαριστώ και  φυσικά 

σταμάτησε εδώ η………………..συνεργασία μας. 

Φιλικά Πάν Καρτσωνάκης.

Υ.Γ: Όποιος σε κολακεύει συνήθως έχει κάποια 

σκοπιμότητα το γλείψιμο.