Αφιερωμένο στην φίλη μου Αλεξάνδρα Κοτσιοπούλου
που τόσο της αρέσει αυτός ο δρόμος ο οποίος βρίσκεται στην Βυτίνα.
Νωχελικά βαδίσαμε μαζί,
αυτόν τον δρόμο, αυτή την διαδρομή
μας θάμπωναν τα τόσα χρώματα
μας μέθαγαν των δέντρων τα αρώματα.
Το αεράκι φύσαγε γλυκά
μας ανακάτευε και κάπως τα μαλλιά
και σαν μια έκπαγλη ζωγραφιά
αλήθεια πόση ομορφιά!
η πλάση όλη έκανε τεχνάσματα
και έμοιαζε σαν του Θεού τα θαύματα.
Στον δρόμο της αγάπης περπατήσουμε
και τώρα δεν ξεχνώ τα όσα ζήσαμε.
Υπόσχεση ας δώσουμε ξανά
να φτερουγίσει πάλι έτσι η καρδιά..
Να περπατήσουμε μαζί
σε τόσο ωραία διαδρομή
βγαλμένη από άλλη εποχή
και η μελένια σου φωνή
την πλάση όλη να υμνεί.
Γεωργία Κόλλια
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου