Τώρα όμως που η εικόνα μπορεί και να λέει ψέματα, τι θα γίνει;

Κάποτε, οι άνθρωποι, πίστευαν στην εικόνα

και οι ζωγράφοι ερμήνευαν, καθοδηγούμενοι 

από τους εκάστοτε χορηγούς τους, την ιστορία.

Από τον εικονογράφο του ιερατείου

 έως τον ζωγράφο της αυλής της κάθε εξουσίας.

Ακόμα και για λογαριασμό του πελάτη τους

 σε δημοκρατικότερους καιρούς ή γενικά δέσμιοι

 στο τι πουλάει υπήρξαν, τις περισσότερες φορές,

 οι καλλιτέχνες.

Αυτό όμως είναι ένα μεγάλο, αλλά άλλο θέμα.

Με την ανακάλυψη όμως της φωτογραφίας, το ρόλο της αξιόπιστης

 απεικόνισης ανέλαβε η φωτογραφία απελευθερώνοντας σιγά-σιγά

 τη ζωγραφική από αυτή τη χρησιμοποίησή της.

Αυτό όμως έγινε σιγά-σιγά στην διάρκεια του χρόνων που ακολούθησαν.

Αυτό έγινε παρά την επανάσταση που έφερε η φωτογραφία

 στην έντυπη κυρίως πληροφόρηση και κυρίως στο πορτραίτο.

Για την έντυπη πληροφόρηση δεν είναι ανάγκη 

να πούμε τίποτα περισσότερο αλλά για το πορτραίτο, 

έτσι για την ιστορία, θα αναφέρω ότι οι πιο φανατικοί πολέμιοι

 της νέας ανακάλυψης υπήρξαν οι ζωγράφοι 

και ειδικά οι προσωπογράφοι.

Η φωτογραφία ήλθε να τους πάρει, ένα μεγάλο κομμάτι της αγοράς.

Αρκετοί ωστόσο από αυτούς άνοιξαν φωτογραφεία τελικά.

Η φωτογραφία έλεγε, τώρα πια, την αλήθεια κι έγραφε ιστορία.

Αλλά και αυτό ακόμη σήμερα δεν ισχύει πάντοτε!

Γιατί ακόμη και στις μέρες μας, όλο και περισσότεροι άνθρωποι, 

ανακαλύπτουν ότι ούτε η φωτογραφία λέει την αλήθεια.

Ούτε και ο κινηματογράφος μπορεί να λειτουργήσει

 σαν ντοκουμέντο στις ειδήσεις ούτε η φωτογραφία, 

γιατί πέρα από το στημένο, υπάρχει τώρα

και το ψηφιακά επεξεργασμένο.

Τώρα όμως που η εικόνα μπορεί 

και να λέει ψέματα, τι θα γίνει;

Ότι έγινε με τη ζωγραφισμένη εικόνα

 ή και με τον έντυπο λόγο, για παράδειγμα,

 Όταν οι άνθρωποι ανακάλυψαν ότι μπορεί να μη λέει την αλήθεια

αλλά μπορεί και να είναι απλά λογοτεχνία, ποίηση, τέχνη τέλος πάντων, 

μια προσωπική έκφραση ή οτιδήποτε άλλο μπορείς να το ονομάσεις

θα πρέπει να το δεχτούν απλά ως τέτοιο και μόνον έτσι.

Φιλικά πάντοτε

Πάν Καρτσωνάκης