Ο άνθρωπος που ονειρεύτηκε μία πατρίδα
για όλους τους ανθρώπους,
ακόμη και για όσους δεν είχαν ποτέ πατρίδα.
Ο Γιατρός από την Αργεντινή που αλώνισε,
τα μονοπάτια των βουνών της Σιέρρα Μαέστρα
για να υπηρετήσει το όνειρό του.
Μια πατρίδα για τους Κουβανούς, μια πατρίδα και για τον ίδιο.
Μόνο που η πατρίδα του δεν θα μπορούσε να είναι απλά ένα νησί,
αλλά ολόκληρος ο πλανήτης, όλος ο κόσμος.
Ερνέστος, θα πει ειλικρινής
και ο Ερνέστος Τσε Γκεβάρα ήταν ως το τέλος του, ειλικρινής.
Υποφέροντας από άσθμα, φιλάσθενος, στα τριανταέξι του
εγκατέλειψε τα υπουργεία και την εξουσία καταγγέλλοντας δημόσια
το μοντέλο οικοδόμησης του σοσιαλισμού που εφάρμοζαν οι Σοβιετικοί
στις σχέσεις τους με τις υπόλοιπες λαϊκές δημοκρατίες.
Έγκλημα για την εποχή εκείνη που το σοβιετικό μοντέλο
ήταν κάτι σαν το αλάθητο του Πάπα.
Το πλήρωσε.
Εγκατέλειψε την εξουσία βλέποντας το αδιέξοδο οικοδόμησης
του σοσιαλισμού σε μία κουκίδα του χάρτη όπως η Κούβα.
Έβλεπε σαν τη μόνη εναλλακτική λύση να ξεκινήσει πολλά Βιετνάμ.
Φεύγει για το Ζαϊρ και μετά από την αποτυχία, εξαγωγής
της επανάστασης, στην Τανζανία.
Tελικά επιλέγει να πάει στη Βολιβία.
Εκεί όμως πάλι ειλικρινής και καθόλου διπλωμάτης, όπως πάντοτε ήταν,
έρχεται σε ρήξη με τον Μάριο Μόνχε, τον γραμματέα
του κομουνιστικού κόμματος Βολιβίας
ο οποίος και καλεί τα στελέχη και τα μέλη του κόμματός του
να εγκαταλείψουν τον Τσε, αν δεν θέλουν να βρεθούν
εκτός κομματικής γραμμής.
Είναι η ώρα που ο Ερνέστος θα πληρώσει,
την βλασφημία της άρνησής του στο σοβιετικό μοντέλο.
Όταν ο Μόνχε είχε πληροφορηθεί το Νοέμβριο του 1966
ότι ο Τσε έφθασε στη Βολιβία για να περάσει στην Αργεντινή
και να ξεκινήσει αντάρτικο, βάζοντας φωτιά σε όλη την περιοχή,
απέφυγε να τον συναντήσει με διάφορες προφάσεις.
Έφυγε για τη Μόσχα, με αφορμή μία εκδήλωση του Κ. Κ Βουλγαρίας
και εκεί πιθανόν παίρνει την “φιλική συμβουλή” να σταματήσει
τα πάρε δώσε με τον ατίθασο Αναρχικό και Τροτσκιστή
αλλά και πιθανόν Μαοϊκό εξτρεμιστή.
Όταν θέλουν να σου φορέσουνε ταμπέλες, τίποτα δεν τους σταματά,
ακόμη και όταν οι διάφορες ταμπέλες είναι
εκ διαμέτρου αντίθετες μεταξύ τους.
Η Μόσχα είχε αρχίσει πλέον ανοικτά να τον χαρακτηρίζει
με καθόλου κολακευτικά επίθετα.
Ήταν και η εποχή της φοβερής διαμάχης μεταξύ των Μαοϊκών
και του κομμουνιστικού Ιερατείου της Μόσχας, για τον έλεγχο
του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος.
Ήταν και η εποχή της ειρηνικής συνύπαρξης με τις Η. Π .Α .
Ο Μάριο Μόνχε και το κόμμα του ακολουθούν, στην ουσία,
πιστά το μοντέλο κατάληψης της εξουσίας
με ειρηνικό τρόπο (ειρηνική συνύπαρξη)
και η όλη συνάντηση αποσκοπούσε
στο να μεταφέρει στο Κρεμλίνο τι σχεδίαζαν
αυτά τα δύο άταχτα παιδιά του κομμουνιστικού στρατοπέδου,
ο Φιντέλ και ο Τσε.
Η συνάντηση έγινε 31 Δεκεμβρίου 1966.
Τελικά η επανάσταση στην Βολιβία, δίχως την στήριξη από το Κ. Κ
δεν έγινε εφικτή και ο Τσε άρχισε να βαδίζει το δικό του Γολγοθά
προς το θάνατο αλλά και το μύθο ταυτόχρονα.
Μπορεί ο Τσε να μην μπορεί να περπατήσει πάλι τα βουνά,
βάζοντας φωτιά στους καναπέδες και στις τηλεοράσεις μας,
μπορεί να μην μπορεί να ξανακλείσει τα μπορντέλα τους
και τα Καζίνο τους.
Μπορεί και να μην είναι σε θέση να κάνει χαλάστρα
στις μπίζνες των πετρελαίων και των πτωμάτων,
αλλά μπορεί ακόμα να περπατά στο μυαλό και στα μπλουζάκια μας
και να είναι παρών σε όλες τις πορείες και τους αγώνες
των ανθρώπων που θέλουν το αυτονόητο.
Ο άνθρωπος να ζει σαν άνθρωπος και όχι σα ζώο.
Λεύτερος!
Λεύτερος, αλλά όχι στηρίζοντας την ελευθερία του
στη σκλαβιά κάποιων άλλων ανθρώπων!
Φιλικά πάντοτε
Πάν Καρτσωνάκης (Kartson)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου