«Όσο πιο παράξενη και γελοία είναι η ιστορία, τόσο πιο ενθουσιωδώς αγκαλιάζεται»...

Bloomberg: «Οι εχθροί του Πούτιν είναι Ναζί σατανιστές» 

Τι αναφέρει η ρωσική προπαγάνδα για τον πόλεμο στην Ουκρανία

«Όσο πιο παράξενη και γελοία είναι η ιστορία, τόσο πιο ενθουσιωδώς αγκαλιάζεται»

Αρθρογράφος του Bloomberg σε άρθρο που έγραψε για τον πόλεμο στην Ουκρανία

 σχολίασε τη ρωσική προπαγάνδα που δικαιολογεί την εισβολή και τόνισε

 πως πλέον παρουσιάζει τους εχθρούς του Βλαντιμίρ Πούτιν

 ως «Ναζί σατανιστές» που πρέπει να ηττηθούν.

Ο Andreas Kluth υπογράφει στο bloomberg.com το άρθρο γνώμης 

με τον τίτλο «Το πιστεύετε ή όχι, οι εχθροί του Πούτιν είναι τώρα 

Ναζί σατανιστές», αναλύει τους λόγους που πιστεύουν οι Ρώσοι 

τα λεγόμενα του Κρεμλίνου, ενώ περιγράφει και τις συνέπειες 

που έχει η συγκεκριμένη προπαγάνδα στον πόλεμο.

Πούτιν

Ακολουθεί αναλυτικά το άρθρο του:

«Κάποια στιγμή η Ρωσία αναγκάστηκε να εισβάλει γιατί διαφορετικά 

το ΝΑΤΟ θα έπαιρνε την Ουκρανία. 

Τότε έπρεπε να επιτεθείτε, γιατί η Ουκρανία δεν είναι ξεχωριστή χώρα, 

αλλά μέρος της Ρωσίας, πράγμα το οποίο οι Ουκρανοί έχουν ξεχάσει. 

Στην πραγματικότητα, όλα αυτά συνέβησαν επειδή οι Ουκρανοί,

 συμπεριλαμβανομένου του Εβραίου προέδρου τους, είναι Ναζί. 

Όχι; Λοιπόν, είναι σίγουρα τρομοκράτες. 

Αν το σκεφτείτε, οι Ουκρανοί είναι στην πραγματικότητα σατανιστές.

 Έτσι, για να είμαστε ξεκάθαροι, η Ρωσία αγωνίζεται για να “σταματήσει

 τον ανώτατο άρχοντα της Κόλασης, όποιο όνομα κι αν είναι το όνομά του

 -Σατανάς, Εωσφόρος ή Ιμπλίς.

Στα σοβαρά όμως, γεγονός είναι ότι οι περισσότεροι άνθρωποι 

εκτός Ρωσίας -και πολλοί εντός, επίσης- δεν ξέρουν αν πρέπει να γελάσουν 

ή να κλάψουν μπροστά σε αυτή την παρέλαση παραλογισμών. 

Τελικά, μάλλον θα κλάψουμε γοερά, καθώς συνειδητοποιούμε

 πώς το Κρεμλίνο χρησιμοποιεί αυτά τα αδιανόητα αφηγήματα. 

Όπως υποστηρίζει ο ιστορικός Τίμοθι Σνάιντερ, ο Πούτιν διεξήγαγε 

εξαρχής όχι μόνο έναν παλιομοδίτικο αποικιακό πόλεμο 

αλλά και μια σκόπιμη γενοκτονία.

Η περίπτωση του ΝΑΤΟ

Για να είμαστε δίκαιοι, το 2022 δεν είναι σχεδόν η πρώτη φορά 

που μια χώρα μετατοπίζει την πολεμική της νοοτροπία. 

Αρκεί να θυμηθούμε τον μεταβαλλόμενο κατάλογο των λόγων της Αμερικής 

για την επίθεση στο Ιράκ το 2003, όταν το αρχικό casus belli -τα υποτιθέμενα 

όπλα μαζικής καταστροφής του Σαντάμ Χουσεΐν – αποδείχθηκε

 ότι δεν υπήρχαν. 

Αλλά ο Πούτιν αποτελεί μια ξεχωριστή κατηγορία, καθώς ζητά

 από τους συμπατριώτες του να κατευνάσουν 

τη δυσπιστία της για λογαριασμό του.

Ας πάρουμε, για παράδειγμα, ένα από τα αφηγήματα που, τουλάχιστον 

μεταξύ των Ρώσων, μπορεί κάποια στιγμή να είχε μια φαινομενική 

αληθοφάνεια: τον ισχυρισμό ότι ο Πούτιν έπρεπε να επιτεθεί 

στην Ουκρανία για να εμποδίσει την επέκταση του ΝΑΤΟ.

Σημαία ΝΑΤΟ

Στην πραγματικότητα, το ΝΑΤΟ είχε ήδη αποκλείσει την ένταξη

 της Ουκρανίας πολύ πριν από τον πόλεμο. 

Και ακόμη και μετά την εισβολή του Πούτιν, η ίδια η Ουκρανία

υποσχέθηκε να μην επιδιώξει την ένταξη -μια προσφορά που ο Πούτιν απέρριψε.

Ένας έξυπνος Ρώσος θα παρατηρεί, επίσης, ότι η Φινλανδία και η Σουηδία, 

δύο περήφανα ουδέτερες χώρες εκτός ΝΑΤΟ, εντάσσονται τώρα

 στη συμμαχία, ως άμεση απάντηση στην πολεμική εχθρότητα του Πούτιν. 

Οπότε ο Πούτιν προκαλεί στην πραγματικότητα την επέκταση του ΝΑΤΟ.

 Επιδεινώνοντας την αμηχανία, ξαφνικά εμφανίζεται ανήσυχος

 για αυτή την καταπάτηση εκ Δυσμών, απομακρύνοντας ακόμη 

και στρατεύματα από τα σύνορα της Φινλανδίας και προς την Ουκρανία.

 Τίποτα από αυτά δεν έχει νόημα. 

Και η δουλειά ενός Ρώσου είναι να μην παρατηρεί.

Γιατί έχει απήχηση η ρωσική προπαγάνδα

Φαίνεται ότι όσο πιο παράλογη, παράξενη και γελοία είναι η ιστορία,

 τόσο πιο ενθουσιωδώς αγκαλιάζεται από το καθεστώς 

του Πούτιν -και από ένα μεγάλο ποσοστό Ρώσων. 

Πώς γίνεται αυτό;.

Η απάντηση μάλλον βρίσκεται στα βάθη του ανθρώπινου μυαλού 

όπως την περιέγραψε ο Λίον Φέστινγκερ, Αμερικανός ψυχολόγος 

που άρχισε να ενδιαφέρεται για μια αίρεση, στην οποία ο ίδιος 

και οι συνεργάτες του προσχώρησαν. 

Την παρατήρησαν και αργότερα την ανέλυσαν σε ένα

ένα πρωτοποριακό βιβλίο με τίτλο “When Prophecy Fails”.

Κόκκινη Πλατεία και Καθεδρικός Ναός Αγίου Βασιλείου στη Μόσχα

Στο βιβλίο αυτό, ο Φέστινγκερ αναλύει πώς μια ομάδα ανθρώπων

 που πιστεύει σε κάτι εξωφρενικό για τον κοινό νου, τείνει να φανατίζεται

 ακόμα περισσότερο όσο αναδύονται στοιχεία που ανατρέπουν 

τις πεποιθήσεις της. 

Συνήθως είναι πιο εύκολο να προσκολληθούμε στη συμπεριφορά

 ή στις πεποιθήσεις μας και να αλλάξουμε το αφήγημα, 

από το να αλλάξουμε την άποψη μας.

Όταν ομάδες ανθρώπων πιστεύουν, παρά τα αντικρουόμενα στοιχεία, 

ότι οι εξωγήινοι θα τους σώσουν από μια αποκαλυπτική πλημμύρα, 

συνήθως δεν τραυματίζουν ή σκοτώνουν αθώους περαστικούς. 

Αλλά όταν εκατομμύρια Ρώσοι επιδίδονται στις διαβολικές φαντασιώσεις 

ενός καθεστώτος που διαπράττει μαζικές φρικαλεότητες και απειλεί

 με πυρηνική κλιμάκωση, γίνονται συνένοχοι στα εγκλήματα»,

 καταλήγει ο αρθρογράφος του Bloomberg.

Πηγή