Η θεότητα Θέρος είναι η προσωποποίηση του καλοκαιριού.
Είναι μία από τις Εποχές, φτερωτές θεότητες, κόρες του Ήλιου,
με τις υπόλοιπες τρεις να ονομάζονται Έαρ, Οπώρα και Χειμών.
Οι αρχαίοι Αθηναίοι υπολόγιζαν το μεν Έαρ και την Οπώρα
από δυο μήνες εκάστη, το δε Θέρος και τον Χειμώνα από τέσσερις μήνες.
Παρ’ όλα αυτά, όταν η θερμοκρασία έφτανε σε υψηλά επίπεδα,
όσοι ζούσαν παράκτια έκαναν τα μπάνια τους στη θάλασσα,
καθώς και την ηλιοθεραπεία τους.
Από μικροί, άλλωστε, μάθαιναν να δαμάζουν το υγρό στοιχείο
ως μέρος της βασικής αλλά και της στρατιωτικής τους εκπαίδευσης.
«Ο μη επισταμένος μήτε νειν μήτε γράμματα απαίδευτος εστί
και βάρβαρος» (αυτός που δεν γνωρίζει κολύμπι και γράμματα είναι
απαίδευτος και βάρβαρος) επισημαίνουν οι πηγές.
Ο Ηρόδοτος μας περιγράφει ότι στην ονομαστή
Ναυμαχία της Σαλαμίνας τα θύματα από την πλευρά των Ελλήνων
ήταν λιγοστά, γιατί οι πολεμιστές που βρέθηκαν στη θάλασσα,
όταν το καράβι τους βυθίστηκε, κολύμπησαν και βγήκαν σώοι
στις γειτονικές ακτές.
Απεναντίας, οι περισσότεροι από τους «βαρβάρους» πνίγηκαν
επειδή δεν ήξεραν κολύμπι.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου