Άνοιξη βγαίνουν τα γερά νιογέννητα πουλάκια
ένα ξεφάντωμα, γιορτή, στην εξοχή π’ ανθίζει
κι εμείς μέσα σε όργιο χρωμάτων να μεθάμε
και ξεγελιέται η καρδιά να θέλει ν’ αγαπήσει.
Ακόμη κι αν σε πλήγωσαν και πάλι πεταρίζεις
κι αν θα ματώσεις στην πληγή εσύ δεν το λογιάζεις
γιατί ‘ναι κάποιοι π’ αγαπούν αθώα σαν παιδάκια.
Ακόμη και τα τραύματα βαπτίζουν εμπειρίες.
Αγάπα, γιατί Άνοιξη για πάντα δεν θα είναι
θα έρθει και Φθινόπωρο κι ο κρύος ο Χειμώνας.
Πάν Καρτσωνάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου