[…] Τα αγκομαχητά του έχουν χρώματα ίριδας και στη χαίτη του
πλέκονται τα νεκρά δειλινά.
Όλος ο κήπος γεμίζει από ένα αγνοημένο φως
που πολλαπλασιάζει μορφές
και σβήνει μονοπάτια.
Τα φτερά του Πήγασου κόβουν ακλόνητα δέντρα.
Και τέσσερεις πηγές ξεπετιούνται από τη γη
για να πληγώσουν με τα κράνη τους
τον αναπαυόμενο κήπο που τώρα
έχει τη θεϊκή χαρά του ανήσυχου.
[…] Τα μάτια του Πήγασου είναι σχεδόν σβηστά.
πάει καιρός που δραπέτευσαν από τα χέρια του Περσέα.
Θέλησε να φτάσει χωρίς τίποτα στα λευκά αστέρια
και να θαυμάσει το ρυθμό όλου του σύμπαντος.
[…] Η ποίηση για μια στιγμή κοιμήθηκε στα φτερά
και γι’ αυτό ο Πήγασος δραπέτευσε προς το αιώνιο.
Αλλά περνώντας είδε το κοιμισμένο νερό της πηγής
και κατέβηκε να ξεκουράσει τη διψασμένη του καρδιά.
Πηγή: Protagon.gr
Αντί για σχόλιο:
Ο Πήγασος διαδραματίζει τον ενδιάμεσο κρίκο
ανάμεσα στην Γη και τον Ουρανό.
Συμβολίζει το πνεύμα που ανυψώνεται
σε ανώτερα επίπεδα ύπαρξης.
Καθόλου τυχαίο πως η θεά της Σοφίας Αθηνά,
είναι αυτή που τιθάσευσε τον Πήγασο, αφού σε όνειρο
δίνει στον Βελλεροφόντη
το χρυσό χαλινάρι.
Μόνο η ανώτερη φρόνηση, η σοφία
μπορεί να δαμάσει
την ως τότε «αχαλίνωτη» φαντασία
και να την καταστήσει δημιουργική.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου