Άρχοντες της πόλης σεβαστοί, βλαστός του τόπου σας κι εγώ.........

Επιστολή

Άρχοντες της πόλης

σεβαστοί,

βλαστός του τόπου σας

κι εγώ,

γέρος πια, άστεγος και

ταλαιπωρημένος.

Ξέρω, ποτέ μου δεν σας ψήφισα,

φόρους δεν σας πληρώνω,

δεν σας χειροκροτώ.

Δεν θα σας ενοχλούσα

μα άλλο πλέον δεν μπορώ.

Γι’ αυτό, θερμά παρακαλώ,

σκύψτε λιγάκι και σε μας,

μη μας πετάτε σαν σκουπίδια.

Είμαστε οι ξεχασμένοι,

οι αόρατοι, οι

καταφρονημένοι,

η μοίρα το ‘φερε να μείνουμε μονάχοι.

Μέρα και νύχτα

βολοδέρνουμε,

αδιάκοπα στους δρόμους τριγυρνάμε.

Μια στέγη σας ζητάμε,

έστω και άθλια,

λίγη τροφή, ελάχιστη

φροντίδα

και δεν θα το

ξεχάσουμε ποτέ.

Να ζήσω λίγο δίχως έγνοιες και προβλήματα,

γέρασα πια, έκλεισα

τα δέκα πέντε.

Μη μας λησμονάτε σας παρακαλώ,

βλαστοί της πόλη σας

είμαστε κι εμείς.

Με εκτίμηση Αζώρ

Πρόκειται για ένα ποίημα του Αιγιώτη ποιητή Θύμιου Φαλτάκα που περιγράφει 

την κατάσταση που βιώνει ένα αδέσποτο ζώο μόνο και απροστάτευτο στο δρόμο. 

Ένα σοβαρό κοινωνικό ζήτημα που αναδεικνύεται μέσα από μία αγαπημένη «πένα» 

με ιδιαίτερο τρόπο, τόσο που αποτελεί… γροθιά στο στομάχι…

ΠΗΓΗ