1 Ιουλίου 1952. Η παγκόσμια κοινή γνώμη γίνεται μάρτυρας
καταπληκτικών εξελίξεων: ένα μέγα μυστήριο φτάνει στο τέλος του.
Σαφέστερα, ακούγεται από μικροφώνου του BBC για πρώτη παγκοσμίως φορά
ότι έχει αποκρυπτογραφηθεί η Γραμμική Γραφή Β.
Η γραφή αυτή χρησιμοποιείτο στον μυκηναϊκό κόσμο την 2η χιλιετία πΧ.
Και από τον Βρετανοπολωνό Michael Ventris
(ο οποίος αποκρυπτογραφούσε για τη RAF μυστικά κείμενα των Γερμανών
εν καιρώ Β΄ Παγκοσμ. Πολέμου), ανακοινωνόταν η ελληνικότητα της γραφής,
προς συγκίνησιν των φιλελλήνων και απογοήτευσιν των απανταχού ανθελλήνων.
Ωστόσο, είχε προηγηθεί αγώνας δρόμου μέχρι το τελικό αποτέλεσμα.
Αρχικά, ο M. Ventris έτεινε προς την άποψη ότι η Γραμμική Β απεικόνιζε
τη γλώσσα των Ετρούσκων.
Ο προσανατολισμός της έρευνάς του προς την ελληνική γλώσσα σημειώθηκε
κατόπιν υποδείξεων και αποδείξεων του Αιτωλοακαρνάνα (Αιτωλικό)
Κωνσταντίνου Κτιστόπουλου, οι οποίες άφησαν άναυδους
τους έως τότε ανυποψίαστους ειδικούς (μαζί και τον Ventris).
Η οριστική ανακοίνωση περί ελληνικότητος της Γραμμικής Β,
δημοσιοποιήθηκε στον Τύπο από τον Ventris τον χειμώνα του 1952-1953.
Με τον Michael Ventris συνεργάστηκαν προς τον ίδιο στόχο
και άλλοι, όπως ο Βρετανός John Chadwick, η Αμερικανίδα Alice Kober κλπ.
Όλοι τους έτυχαν υψηλών διακρίσεων και μεγάλων τιμών,
εκτός από τον Κ. Κτιστόπουλο.
Το δε Ελληνικό Κράτος άφησε τον Έλληνα σοφό αγνοημένο και περιφρονημένο,
επιτρέποντας επί τόσες δεκαετίες σε ξενομανείς καθηγητές ελληνικών
πανεπιστημίων να υμνολογούν διαφόρους αλλοδαπούς ερευνητές
ενώ υποτιμούν έναν Κωνστ. Κτιστόπουλο.
Την ίδιαν εξ άλλου τύχη επεφύλαξε το διεθνές ή ελληνικό Κατεστημένο
σε πολλούς άλλους Έλληνες πρωτοπόρους των επιστημών, τους οποίους
αδίκησε ή υποβάθμισε.
Άξιο μνείας είναι ότι ο Ventris, ο Κτιστόπουλος και ο Γερμανός
Heinrich Schliemann (Ερρίκος Σλήμαν, ο οποίος ανακάλυψε τις Μυκήνες),
υπήρξαν ερασιτέχνες γλωσσολόγοι-αρχαιολόγοι,
αφού τα προσωπικά τους επαγγέλματα ήσαν ξένα προς τη Γλωσσολογία
και την Αρχαιολογία.
Και όμως, το έργο τους ήταν σπουδαιότερο εκείνου των επαγγελματιών
(πτυχιούχων) επιστημόνων.
Σε πολλές δε περιπτώσεις, οι επίσημοι «’πιστήμονες» τους έβλαψαν
ένεκα επαγγελματικής αντιζηλίας.
Εν κατακλείδι, η περίπτωση του Κωνσταντίνου Κτιστόπουλου είναι μία
ακόμη απόδειξη ότι τις τομές στον πολιτισμό πραγματοποιούν επαναστάτες,
οι οποίοι από το Κατεστημένο της εποχής
τους αντιμετωπίζονται ως μιαροί αιρετικοί.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου