Όρκοι που μήτε οι θεοί, που έδωσαν, κρατούσαν

Λόγια που πήρε άνεμος, τα σύννεφα, το κύμα 

Όρκοι τιμής που εφήμεροι σαν αστραπές που ‘λάμψαν.

Όρκοι ωστόσο σίγουρα που δόθηκαν με πάθος

και πίστη πως αιώνια σίγουρα θα κρατήσουν.

Όρκοι που μήτε οι θεοί, που έδωσαν, κρατούσαν 

όπως τον όρκο που ‘δωσε στην Θέτιδα ο Φοίβος

ο γιος της θα ‘ναι άτρωτος κι αυτός θα προστατεύει

από αρρώστιες και κακό να μην τον βρει ποτέ του. 

Ωστόσο και υπεύθυνος ο Αχιλλέας ήταν 

Γιατί πολύ προκάλεσε και τον θεό πολλάκις. 

                                 Πάν Καρτσωνάκης 

Κωνσταντίνος Καβάφης «Απιστία»

Πολλά άρα Ομήρου επαινούντες, αλλά τούτο

ουκ επαινεσόμεθα .... ουδέ Aισχύλου, όταν φη η

Θέτις τον Aπόλλω εν τοις αυτής γάμοις άδοντα

«ενδατείσθαι τας εάς ευπαιδίας,

νόσων τ’ απείρους και μακραίωνας βίους.

Ξύμπαντα τ’ ειπών θεοφιλείς εμάς τύχας

παιών’ επευφήμησεν, ευθυμών εμέ.

Καγώ το Φοίβου θείον αψευδές στόμα

ήλπιζον είναι, μαντική βρύον τέχνη:

Ο δ’, αυτός υμνών, ............................

...................... αυτός εστιν ο κτανών

τον παίδα τον εμόν».

Πλάτων, Πολιτείας Β΄ 

Σαν πάντρευαν την Θέτιδα με τον Πηλέα

σηκώθηκε ο Aπόλλων στο λαμπρό τραπέζι

του γάμου, και μακάρισε τους νεονύμφους

για τον βλαστό που θάβγαινε απ’ την ένωσί των.

Είπε· Ποτέ αυτόν αρρώστια δεν θαγγίξει

και θάχει μακρυνή ζωή.— Aυτά σαν είπε,

η Θέτις χάρηκε πολύ, γιατί τα λόγια

του Aπόλλωνος που γνώριζε από προφητείες

την φάνηκαν εγγύησις για το παιδί της.

Κι όταν μεγάλωνεν ο Aχιλλεύς, και ήταν

της Θεσσαλίας έπαινος η εμορφιά του,

η Θέτις του θεού τα λόγια ενθυμούνταν.

Aλλά μια μέρα ήλθαν γέροι με ειδήσεις,

κ’ είπαν τον σκοτωμό του Aχιλλέως στην Τροία.

Κ’ η Θέτις ξέσχιζε τα πορφυρά της ρούχα,

κ’ έβγαζεν από πάνω της και ξεπετούσε

στο χώμα τα βραχιόλια και τα δαχτυλίδια.

Και μες στον οδυρμό της τα παληά θυμήθη·

και ρώτησε τι έκαμνε ο σοφός Aπόλλων,

πού γύριζεν ο ποιητής που στα τραπέζια

έξοχα ομιλεί, πού γύριζε ο προφήτης

όταν τον υιό της σκότωναν στα πρώτα νειάτα.

Κ’ οι γέροι την απήντησαν πως ο Aπόλλων

αυτός ο ίδιος εκατέβηκε στην Τροία,

και με τους Τρώας σκότωσε τον Aχιλλέα.

Το ταξίδι και η άφιξη στην Τένεδο

Άνιος

Ο ελληνικός στόλος αφού φεύγει από την Αυλίδα, φτάνει στην Δήλο. 

Εκεί βρισκόταν ο Άνιος, γιος του θεού Απόλλωνα ο οποίος ήταν μάντης. 

Μάλιστα πρόβλεψε ότι η Τροία θα κατακτηθεί σε δέκα χρόνια 

και τους προσέφερε κατοικία για εννέα χρόνια τα οποία ισοδυναμούσαν 

με τα εννέα άκαρπα χρόνια του Τρωικού Πολέμου. 

Οι Έλληνες με πρώτο τον Αχιλλέα αρνήθηκαν 

και αφού αποχαιρέτησαν τον Άνιο, έφυγαν από την Δήλο.

Απόβαση στη Τένεδο

Ο ελληνικός στρατός λίγο πριν να φτάσει στη Τροία, άραξε στην Τένεδο

 στην οποία βασίλευε ο Τένης, ο γιος του Κύκνου.

 Ο Τένης ήταν σύμμαχος των Τρώων και οι Έλληνες

 αποφάσισαν να πλήξουν την Τένεδο. 

Ο Αχιλλέας μόλις αράζει το πλοίο του, βγαίνει αμέσως έτοιμος για πόλεμο

 αψηφώντας την εντολή της μητέρας του η οποία ήταν να μην σκοτώνει 

τους γιους ή τους εγγονούς του θεού Απόλλωνα γιατί μία μέρα

 θα σκοτωθεί από τον ίδιο τον θεό. 

Στην μάχη που ακολουθεί ο Αχιλλέας σκοτώνει τον Τένη και η αδελφή του,

 η Ημιθέα καταπίνεται από τη γη, λίγο πριν βιαστεί από τον Αχιλλέα.

Θάνατος του Αχιλλέα

Αχιλλέας Θνήσκων στο Αχίλλειο μέγαρο στην Κέρκυρα.

Οι θεοί βλέποντας ότι ο Αχιλλέας είχε σκοτώσει τόσους πολλούς, όρισαν ότι

 ήρθε η ώρα να πεθάνει, έτσι ένα δηλητηριώδες βέλος του Πάρη 

κατευθυνόμενο από τον θεό Απόλλωνα τον πέτυχε στην πτέρνα, 

το μόνο τρωτό του σημείο και τον σκότωσε. 

Κατά μία άλλη εκδοχή, ο Αχιλλέας έπεσε βαθιά ερωτευμένος 

με μια από τις Τροϊκές πριγκίπισσες, την Πολυξένη και έτσι ζητάει 

από τον Πρίαμο το χέρι της σε γάμο. 

Ο Πρίαμος είναι πρόθυμος να το δώσει, επειδή έτσι θα σήμαινε 

το τέλος του πολέμου και θα κέρδιζε μια συμμαχία 

με τον μεγαλύτερο πολεμιστή του κόσμου. 

Όμως, ενώ ο Πρίαμος επιβλέπει τον ιδιωτικό γάμο της Πολυξένης 

και του Αχιλλέα, ο Πάρις, που θα έπρεπε να εγκαταλείψει την Ελένη

 αν ο Αχιλλέας παντρευτεί την αδελφή του, κρύβεται στους θάμνους

 και πετυχαίνει τον Αχιλλέα με θεϊκό βέλος, σκοτώνοντάς τον. 

Και οι δύο εκδοχές συμφωνούν ότι ο δολοφόνος του ενήργησε ύπουλα

 και χωρίς αξιοπρέπεια, λόγω της κοινής αντίληψης ότι ο Πάρις ήταν δειλός

 και όχι αντάξιος με τον αδερφό του, Έκτορα. 

Έτσι, δεν του αποδίδουν τιμές και θεωρείται ότι ο Αχιλλέας 

παρέμεινε αήττητος στο πεδίο της μάχης. 

Μετά τον θάνατό του, οι Αχαιοί ανέμειξαν τα οστά του

 με αυτά του Πάτροκλου και διοργάνωσαν επικήδειους αγώνες. 

Μετά τον θάνατο του πηγές αναφέρουν ότι, βρέθηκε παντρεμένος 

με την Ιφιγένεια στη Νήσο Λευκή.

Ο αστεροειδής 588 Αχιλλεύς (588 Achilles), που ανακαλύφθηκε το 1906

 και ανήκει στην Τρωική Ομάδα, πήρε το όνομά του από τον μυθικό ήρωα.

ΠΗΓΗ