H συμμετοχή της Ελλάδας στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο συνεχίζει να αποτελεί
αντικείμενο ιστορικής έρευνας, αλλά και σημείο τριβής πολιτικής και ιδεολογίας.
Νηφάλιες αφηγήσεις που προσπαθούν να ξεδιαλύνουν τον μύθο
από την πραγματικότητα, την ιδεολογική αγκύλωση από τα γεγονότα,
παραμένουν ζητούμενο, παρά τη σοβαρή δουλειά που έχει γίνει τα τελευταία χρόνια.
Και δεν μιλάμε φυσικά για το «Όχι» του Μεταξά που ήταν στην πραγματικότητα
«λοιπόν, έχουμε πόλεμο» («Alors, c’ est la guerre»), καθώς αυτό δεν είναι
παρά μια πιπεράτη αλλοίωση για χάρη του εθνικού φρονήματος,
ένας συμβολισμός για να φτάσει το μήνυμα σε όλη τη χώρα!
Το «Όχι» πρωτοακούστηκε στις 30 Οκτωβρίου και μάλιστα γραπτά,
από την καθεστωτική εφημερίδα «Ελληνικό Μέλλον», όπου παίζει
στο πρωτοσέλιδο με πηχυαία γράμματα.
Την ίδια μέρα, ο Μεταξάς συναντιέται με εκδότες και αρχισυντάκτες
αθηναϊκών εφημερίδων και στην ομιλία του αναφέρει χαρακτηριστικά:
«Mη νομίσητε ότι η απόφασις του ‘‘Όχι’’ πάρθηκε έτσι, σε μια στιγμή.
Μην φαντασθήτε ότι εμπήκαμε στον πόλεμο αιφνιδιαστικά».
Τότε ειπώθηκε για πρώτη φορά από επίσημα κυβερνητικά χείλη.
Αν και ο ιταλός πρεσβευτής, Εμανουέλε Γκράτσι, που επέδωσε το μοιραίο
τελεσίγραφο στον δικτάτορα εκείνα τα ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου 1940,
αναφέρει στα απομνημονεύματά του (εκδόθηκαν το 1945)
πως μετά το «λοιπόν, έχουμε πόλεμο» του Μεταξά, η κουβέντα συνεχίστηκε:
«Του απήντησα ότι αυτό θα μπορούσε να αποφευχθεί. Μου απήντησε ‘‘Όχι’’.
Του πρόσθεσα ότι αν ο στρατηγός Παπάγος…......
.................ο Μεταξάς με διέκοψε και μου είπε: ‘‘Όχι’’!
Έφυγα υποκλινόμενος με τον βαθύτερο σεβασμό, προ του γέροντος αυτού,
που προτίμησε την θυσία αντί της υποδουλώσεως».
Το τελεσίγραφο έληγε στις 6:00 το πρωί.
Μισή ώρα πριν λήξει η διορία, τα ιταλικά στρατεύματα πέρασαν
τα ελληνοαλβανικά σύνορα και πάτησαν ελληνικό έδαφος.
Ο Ελληνοϊταλικός Πόλεμος είχε ξεκινήσει και τα θεριά της εποποιίας μας
θα ρίχνονταν αποφασιστικά στη μάχη γεννώντας αυτό που θα έμενε,
και καθόλου άδικα, γνωστό ως Έπος του 1940.
Ένα ηρωικό χρονικό που καλό είναι να το τιμάμε γι’ αυτό που πράγματι ήταν.
Μιας και αυτό που ήταν, φτάνει και περισσεύει…
H ανέτοιμη στρατιωτικά Ελλάδα και το θαύμα στην αλβανική μεθόριο.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου