Πάνω στις πέτρες που ψηλάφισαν,
λάξευσαν κι έχτισαν
σήμερα χαράσσουμε τα ονόματά μας με σουγιά.
Μνήματα πολιτισμών που έδυσαν
Αεράκια ανθών ανεμώνης.
Μυρωδιές από Άνοιξη.
Μηνύματα, σαν δύσβατα
και κακοτράχαλα μονοπάτια βουνών.
Σα γραφές ξεχασμένες, νεκρές
σε προκατακλυσμιαίους κώδικες.
Απόκρυφες Γραφές
από σκόνες και στάχτες
χώμα και πέτρες
λάσπη και αίμα
γραφές που παλεύουν να έλθουν στο φως.
Λογοκλόποι, εξουσιαστές
Τσαρλατάνοι, ιεροεξεταστές.
Σφετεριστές.
Πάνω σε κείμενα νεκρών πολιτισμών
χτίζουνε κάστρα και μονές.
Αγγίζω εδώ, πάνω στην ξεραμένη λάσπη τους.
Αναπνέω το ίδιο χώμα που πατήσανε.
Θρέφομαι, από τις ουσίες που έγιναν τα όνειρα
Είμαι εδώ, χρόνια ζωντανός, μα ονειρεύομαι.
Τάκης Καρτσωνάκης Μάης 2007
On the stones that they palpated,
carved and built,
today we scribe our names with a knife.
Relics of cultures that have been set.
Breezes of windflowers blossoms.
Smells of Springtime.
Messages like rough
and craggy mountain trails.
Like forgotten writings, dead
in antediluvian codes.
Occult writings from dust and ashes,
from soil and stones,
from mud and blood.
Writings that are struggling to come to light.
Plagiarists.Masters. Charlatans.
Inquisitors.
Usurpers.
On dead cultures' texts they build castles
and monasteries.
I touch here,on their dried mud.
I breathe the same soil that they'd steped on.
I feed myself, with the dreams that became substances.
I'm here, alive for years, but I am dreaming.
Takis Kartsonakis 2007 May
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου