Ο Πνιγμένος Απ’ Τα Μαλλιά Του Πιάνεται.

 Ο Πνιγμένος Απ’ Τα Μαλλιά Του Πιάνεται.

Σε μια φάση ιδιαίτερα κρίσιμη για την Κύπρο και την Ελλάδα και ενώ η Αθήνα 

αναγκάστηκε να προσχωρήσει στη λογική του «διαλόγου» με την Τουρκία, 

τη στιγμή που τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κύπρου βιάζονται εξοφθάλμως 

βάναυσα από τα τουρκικά σκάφη ερευνών και υποθαλασσίων γεωτρήσεων

 και οι προκλητικές και υβριστικές δηλώσεις Τούρκων αξιωματούχων

 εναντίον της Ελλάδας συνεχίζονται καθημερινώς, προέκυψε και η κρίση 

με το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας δημοκρατία.

Η έδωσε την απάντησή της στις αντιδράσεις της τουρκικής κυβέρνησης, 

με την παράθεση 22 δηλώσεων του ιδίου του Ερντογάν, του συνεταίρου της 

στην κυβέρνηση και αρχηγού του Κόμματος Εθνικιστικής Δράσης (ΜΗΡ),

 το οποίο στην ουσία είναι ένας μηχανισμός εγκληματικών παρακρατικών 

και παραστρατιωτικών στοιχείων, του ΥΠΕΞ Μεβλούτ Τσαβούσογλου 

και άλλων αξιωματούχων, που προσβάλλουν βάναυσα και πέραν 

της πολιτικής δεοντολογίας την Ελλάδα και ολόκληρο τον ελληνικό λαό.

Απλά υπενθυμίζουμε το «θα σας πνίξουμε στα νερά του Αιγαίου 

όπως το 1922», θα γίνετε παστά ψάρια, δηλώσεις 

και οι δυο του Ερντογάν και του Μπαχτσελί αντίστοιχα.

Όμως, για να αντιληφθούμε την υποκρισία του κ. Ερντογάν 

και των τουρκικών ΜΜΕ που μας επιτίθενται, στην εφημερίδα

 και στον γράφοντα προσωπικά, θα δανειστούμε το μέρος άρθρου

 του Μπασκίν Οράν, που αφορά το ποιόν του Τούρκου προέδρου

 και των τουρκικών ΜΜΕ, σημειώνοντας ότι το πρώτο μέρος του άρθρου

 είναι επικριτικό για την εφημερίδα, για την οποία ο ίδιος δεν έχει 

προσωπική άποψη, αλλά βασίζεται σε πληροφορίες 

που πήρε και από Έλληνες δημοσιογράφους.

Λέει λοιπόν ο Μπασκίν Οράν, ο οποίος, σημειωτέον, είναι κοινά αποδεκτό 

πρόσωπο στην Τουρκία, λόγω της σοβαρότητάς του:

 «…Ας προχωρήσουμε σε ακόμη πιο σοβαρά πράγματα.

Πρώτα απ ‘όλα, σύμφωνα με τη νομολογία του ΕΔΔΑ, το όριο 

στην κριτική κρατικών και πολιτικών αξιωματούχων είναι εξαιρετικά ευρύ, 

ενώ το να επικρίνεις τους πολίτες είναι ακριβώς το αντίθετο.

 Στη χώρα μας, αυτός ο κανόνας εφαρμόζεται από την ανεξάρτητη

 τουρκική δικαιοσύνη εντελώς αντίθετα κατά 180 μοίρες.

Δεύτερον, υπάρχει μια ρήση στην Τουρκία που λέει 

«Τι γίνεται όμως αν όποιος βρίσει τη θρησκεία μου είναι μουσουλμάνος!».

 Ναι, ο τίτλος της ελληνικής εφημερίδας είναι…σίγουρα αγένεια 

(και έγραψα και έμαθα από Έλληνες και Τούρκους φίλους που ζουν στην Ελλάδα, 

ότι αυτό είναι ποινικώς κολάσιμο εκεί), αλλά πόσο δικαικούται να μιλάει 

ο δικός μας Ερντογάν και οι άλλοι αξιωματούχοι μας; 

Ένα δύο παραδείγματα:

***

Ο ίδιος ο Ερντογάν δεν είναι εκείνος που είπε στον Γάλλο πρόεδρο Μακρόν:

 «Είσαι ένας ανίκανος φιλόδοξος»! 

Και πάλι ο Ερντογάν, απευθυνόμενος σε 170 διανοούμενους, έκανε

 τους εξής χαρακτηρισμούς: «προδότες», «ανήθικοι», «ξεφτιλισμένοι», 

«υποκριτές», «λωποδύτες», «διανοούμενοι μασκαράδες».

Από τότε που έχουμε πρόεδρο της Δημοκρατίας κομματικό στέλεχος, 

δηλαδή τον Ερντογάν, 36.066 άτομα διώχθηκαν για προσβολή του,

 12.298 από αυτούς οδηγήθηκαν ενώπιον του δικαστηρίου,

 οι 168 από αυτούς ήταν παιδιά.

Γι’ αυτό το λόγο ο δημοσιογράφος Τζαν Ντουντάρ, τον οποίον απείλησαν

 με δήμευση της περιουσίας του αν εντός 15 ημερών δεν επιστρέψει 

στην Τουρκία, έγραψε ένα άρθρο με τίτλο

 «Ο πιο δυσφημισμένος ηγέτης του κόσμου», ο οποίος δεν μπορεί 

να πει κανείς ότι δεν είναι απολύτως εύστοχος τίτλος.

Ας έρθουμε στον υπουργό Εσωτερικών Σοϊλού, ο οποίος είπε στις μητέρες

 (των νεκρών Κούρδων ανταρτών) που ήθελαν να μάθουν πού είναι 

οι τάφοι των παιδιών τους: «Αυτό το έθνος δεν παρέδωσε αυτή τη χώρα

 στους πατεράδες τους πριν από 100 χρόνια. 

Ούτε σήμερα θα την παραδώσει στις σάπιες τρομοκρατικές οργανώσεις τους.», 

εννοώντας τους Κούρδους.

Και πάλι ο Σοϊλού, απαντώντας σε άρθρο μου τον Ιούνιο του 2017,

 που είχε τίτλο «Μερικά κωμικοτραγικά πειράματα που γίνονται

 πάνω τους Κούρδους», έγραψε στο Twitter: «Υποβάλλω μήνυση σ’ αυτό 

το υποκείμενο, τον Μπάσκιν Οράν, ο οποίος πουλάει τον εαυτό του 

ως επιστήμονα, για το άρθρο του οποίου η κάθε λέξη 

είναι μια χαμερπής αναφορά».

 Έχουμε ασκήσει αγωγές εναντίον αυτών των δύο ανθρώπων 

(σ.τ.μ. Ερντογάν, Σοϊλού), για εξύβριση και συκοφαντική δυσφήμιση,

 οι οποίες, όμως, απορρίφθηκαν από την ανεξάρτητη τουρκική δικαιοσύνη 

με το επιχείρημα ότι «είναι εντός της ελευθερίας της έκφρασης».

Λοιπόν, ακόμη και αυτό από μόνο του, είναι ενδεικτικό της κατάστασης

 που επικρατεί στη χώρα.

***

Όσο για μέσα μαζικής ενημέρωσης που είναι φερέφωνα των πολιτικών

 και των κομμάτων που μας κυβερνούν: Αυτό για το οποίο κατηγορούμε 

την εφημερίδα δημοκρατία, το κάνει στην Τουρκία

 η (φιλοκυβερνητική ισλαμιστική, σ.τ.μ.) εφημερίδα Yeni Akit. 

Η εφημερίδα αυτή ήλθε πρώτη με 263 βαθμούς στην έρευνα του ιδρύματος

 Χαρντ Ντινκ, για τη ρητορική μίσους το 2019 στα ΜΜΕ της Τουρκίας.

***

Το ποινικό μητρώο αυτής της εφημερίδας είναι ατελείωτο.

 Για παράδειγμα, ο διευθυντής της, Χασάν Καρακάγια, είπε:

 «Εϊ κυβερνήτες του Ισραήλ, μπορώ να πω ότι είστε π@υτάνας παιδιά;».

Σε μια τέτοια Τουρκία, όπου οι αξιωματούχοι και υποστηρικτές τους

 εκφράζονται μ’ αυτόν τον τρόπο, εκείνοι που κατέφυγαν

 στην «Αρχιεισαγγελία της Άγκυρας» εναντίον της εφημερίδας δημοκρατία, 

δεν θα έπρεπε να καθίσουν να το σκεφθούν λίγο;

Επιπλέον, δεν θα έπρεπε να πει κάποιος στον εκπρόσωπο του Ερντογάν,

 Ιμπραήμ Καλίν, ο οποίος χαρακτήρισε το δημοσίευμα 

ως μια «προβοκάτσια»,

 «κι εσύ ολόκληρο κράτος, γιατί συνεχίζεις στον ίδιο τόνο;»

Και να σκεφτεί κανείς ότι αυτά γίνονται σε μια χώρα σαν αυτή, 

που σύμφωνα με τον θεολόγο İhsan Eliaçık:

 «Κάποιος με μια εικόνα σκύλου στο προφίλ του σχολίασε σε ένα tweet που έγραψα. 

Με αφορμή αυτό μου έκαναν μήνυση και τιμωρήθηκα εγώ, 

με την κατηγορία ότι αποκάλεσα τον πρόεδρο Ερντογάν σκύλο».

***

Με αφορμή το δημοσίευμα της δημοκρατίας, βρήκαν ευκαιρία να αρπαχτούν 

από το θέμα αυτό, να επικαλεστούν την προσβολή της «τιμής» μας, 

να συνεχίσουν την ένταση, για να καλύψουν τα προβλήματα που υπάρχουν 

στην οικονομία και το φιάσκο της κυβέρνησης στα θέματα εσωτερικής πολιτικής.

***

Είναι γνωστοί οι υποψήφιοι. Εάν δεν τα βάλουμε με την Αρμενία, 

υπάρχει η Ελλάδα και φυσικά έχουμε και εφεδρεία,

 ποιους άλλους από τους Κούρδους; 

Είναι τόσο ξεκάθαρο ότι κάθε τόσο αρπάζουμε την «πρόκληση» στον αέρα.

Για παράδειγμα η Ελλάδα έχει τοποθετήσει σταυρό σε ένα χωριό κοντά στα σύνορα.

 Το θέμα το άρπαξε η Hürriyet, η ναυαρχίδα του φιλοκυβερνητικού Τύπου, 

και κατασκευάζει πρωτοσέλιδα:

«Η Άγκυρα ψάχνει να βρει ποιος είναι ο δράστης αυτής της πρόκλησης».

 Όποιος διαβάζει μόνο τον τίτλο πιστεύει ότι κάποιοι Έλληνες στρατιώτες

 διέσχισαν τα σύνορα και έριξαν βόμβες στην Τουρκία.

 Ο άνθρωπος ζει στην τέταρτη πιο θρησκευόμενη χώρα της Ευρώπης

 και στο έδαφός του ύψωσε έναν σταυρό. 

Ποιο πράγμα παρουσιάζουν ως πρόβλημα; 

Ότι φαίνεται από την Τουρκία. 

Αν σας ενοχλεί, μην το βλέπετε. 

Μήπως εσείς δεν χτίζετε τζαμιά στα παραμεθόρια χωριά. 

Οι μιναρέδες τους δεν φαίνονται από την άλλη πλευρά;

***

Πάντως, κλείνοντας σημειώνω ότι το ερώτημα γιατί αρπαχτήκαμε σαν χώρα 

από μια προσβολή που έγινε σε ένα φύλλο, συνεχίζει να γυρίζει στο κεφάλι μου.

Σάββας Καλεντερίδης

http://www.pontos-news.gr

Απαραίτητη διευκρίνηση:

Τα άρθρα γνώμης δεν εκφράζουν

απαραίτητα και την δική μας γνώμη 

αλλά δημοσιοποιούνται μήπως γίνουν

αφορμή για γόνιμο και ουσιαστικό διάλογο.