Ήταν στις 2 Απριλίου του 1982 όταν ξεκίνησε πόλεμος για τα παγωμένα βράχια των νήσων Φώκλαντ.

Ήταν στις 2 Απριλίου του 1982 όταν η Αργεντινή

 ξεκίνησε τον πόλεμο στη Μεγάλη Βρετανία, 

διεκδικώντας τα παγωμένα βράχια των νήσων Φώκλαντ.

Ο Πόλεμος των Φώκλαντ (ισπανικά: Guerra de las Malvinas‎), επίσης γνωστός 

ως Σύγκρουση των Φώκλαντ, Κρίση των Φώκλαντ, 

και Guerra del Atlántico Sur (Ισπανικά για "Πόλεμος του Νότιου Ατλαντικού"), 

ήταν ένας πόλεμος δέκα εβδομάδων μεταξύ της Αργεντινής

 και του Ηνωμένου Βασιλείου με αντικείμενο δύο Βρετανικά υπερπόντια εδάφη 

στον Νότιο Ατλαντικό: τα Νησιά Φώκλαντ και τις Νήσοι Νότια Γεωργία

 και Νότιες Σάντουιτς.

 Ξεκίνησε την Παρασκευή 2 Απριλίου 1982 όταν η Αργεντινή εισέβαλε 

και κατέλαβε τις Νήσους Φώκλαντ (και την επόμενη ημέρα τις Νήσους 

Νότια Γεωργία και Νότιες Σάντουιτς) σε μια προσπάθεια να αποδείξει 

την κυριαρχία που ισχυριζόταν επί μακρόν πάνω τους. 

Στις 5 Απριλίου, η Βρετανική κυβέρνηση απέστειλε ναυτική δύναμη 

για να εμπλακεί με το Ναυτικό της Αργεντινής και την Πολεμική Αεροπορία

 πριν πραγματοποιήσει αμφίβια επίθεση στα νησιά. 

Η σύγκρουση διάρκεσε 74 ημέρες και έληξε με την παράδοση της Αργεντινής

 στις 14 Ιουνίου 1982, επιστρέφοντας τα νησιά σε Βρετανικό έλεγχο. 

Συνολικά, 649 μέλη του στρατιωτικού προσωπικού της Αργεντινής, 

255 μέλη του Βρετανικού στρατού, και τρεις κάτοικοι των Νήσων Φώκλαντ

 σκοτώθηκαν κατά τις εχθροπραξίες.

Η σύγκρουση ήταν ένα μείζον επεισόδιο στην παρατεταμένη αναμέτρηση 

για την κυριαρχία στις νήσους. 

Η Αργεντινή επιβεβαίωσε (και διατηρεί μέχρι σήμερα) ότι τα νησιά 

είναι Αργεντίνικο έδαφος,[5] και η κυβέρνηση της Αργεντινής 

ούτως χαρακτήρισε την στρατιωτική της δράση 

ως επαναδιεκδίκηση του δικού της εδάφους. 

Η Βρετανική κυβέρνηση θεώρησε την πράξη αυτή ως εισβολή ενός εδάφους 

που ήταν αποικία του στέμματος από το 1841. 

Οι κάτοικοι των Φώκλαντ, οι οποίοι κατοικούσαν στα νησιά 

από τις αρχές του 19ου αιώνα, είναι κυρίως απόγονοι των Βρετανών εποίκων,

 και είναι υπέρ της Βρετανικής κυριαρχίας. 

Καμία χώρα, παρόλα αυτά, δεν κήρυξε επίσημα τον πόλεμο

 (και οι δύο πλευρές κήρυξαν τις περιοχές των Νήσων ως πολεμική ζώνη 

και επίσημα αναγνώρισαν ότι υπήρχε κατάσταση πολέμου μεταξύ τους) 

και οι εχθροπραξίες περιορίστηκαν σχεδόν τελείως στα εδάφη υπό αμφισβήτηση

 και την περιοχή του Νότιου Ατλαντικού όπου βρίσκονται.

Η σύγκρουση είχε σημαντική επίδραση στις δύο χώρες και έχει αποτελέσει 

αντικείμενο διαφόρων βιβλίων, άρθρων, ταινιών και τραγουδιών. 

Το πατριωτικό αίσθημα ήταν υψηλό στην Αργεντινή, αλλά η έκβαση 

ώθησε μεγάλες διαδηλώσεις διαμαρτυρίας εναντίον της στρατιωτικής

 κυβέρνησης, επιταχύνοντας την πτώση του. 

Στο Ηνωμένο Βασίλειο, η κυβέρνηση του Συντηρητικού Κόμματος, 

ενισχυμένη από το επιτυχές αποτέλεσμα, επανεκλέχθηκε το επόμενο έτος.

 Το πολιτιστικό και πολιτικό βάρος της σύγκρουσης είχε μικρότερη

 επίδραση στη Βρετανία από ότι στην Αργεντινή, 

όπου παραμένει ένα συνεχιζόμενο θέμα συζήτησης.

ΠΗΓΗ