«Αγόραζα μόνη μου μέχρι και το εθνόσημο» Το μήνυμα της Άννας: Η πολιτεία να βοηθά τους αθλητές πριν τα μετάλλια.

Μηνύματα προς την πολιτεία για τη στάση της απέναντι στους αθλητές έστειλε

 η Άννα Κορακάκη κατά την άφιξή της στη Δράμα όπου οι συμπολίτες της

 «γκρέμισαν τα τείχη» για να την υποδεχθούν και να πανηγυρίσουν μαζί της 

τα δύο χρυσά μετάλλια που κατέκτησε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο.

«Πρέπει η Πολιτεία να βοηθά όλους τους αθλητές πριν καταφέρουμε

 από μόνοι μας να κατακτήσουμε μετάλλια. 

Χρειαζόμαστε υποδομές για να φτάσουμε στην επιτυχία.

 Όταν εμφανίζονται όλοι μετά, δεν έχει νόημα» δήλωσε με νόημα 

η χρυσή Ολυμπιονίκης της σκοποβολής.

Ενδεικτικό του παράπονού της με αφορμή

 και το γκρέμισμα του προπονητηρίου-παράγκα ήταν

 το γεγονός ότι είχε ζητήσει στη γιορτή των Δραμινών

 για το πρόσωπό της να μην παραστεί κάποιος επίσημος.

Αφού επανέλαβε στους δημοσιογράφους ότι δεν είχε ενημερωθεί, χαρακτήρισε «βίαιη και αιφνίδια»

 την κίνηση. 

«Απογοητεύτηκα που γκρέμισαν την παράγκα μου...» είπε. 

«Αγόραζα μόνη μου μέχρι και το εθνόσημο»

Η «χρυσή» Άννα Κορακάκη αφού αρχίζει να συνειδητοποιεί πως είναι
 στην κορυφή του Ολύμπου, αρχίζει, ταυτόχρονα, σιγά-σιγά να ξετυλίγει 
το κουβάρι των δυσκολιών τα τελευταία χρόνια στην προετοιμασία της.

Η Χρυσή και Χάλκινη Ολυμπιονίκης, σε δηλώσεις της 

στην εφημερίδα «Καθημερινή», αποκάλυψε 

πως πριν μερικά χρόνια η Ελληνική Ολυμπιακή
 Επιτροπή δεν της πρόσφερε ούτε τα ρούχα 
για να αγωνιστεί σε αγώνες, με αποτέλεσμα
 να αγοράζει εκείνη δικό της εξοπλισμό 
και να τυπώνει πάνω την ελληνική σημαία!

«Μέχρι να πάρω την πρόκριση για τους Ολυμπιακούς Νέων (2014) και να μας δώσει 

ρούχα η Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή, αγόραζα μπλούζες και τύπωνα

 την ελληνική σημαία, ώστε να φοράω τα χρώματα της χώρας μου στον αγώνα», 

δήλωσε χαρακτηριστικά. 

Στο μεταξύ, ο πατέρας και προπονητής της Άννας αποκάλυψε την ιστορία 

που παραλίγο να της στερήσει τη συμμετοχή της στους Ολυμπιακούς Αγώνες:

 «Ήταν 16 Ιουλίου και είχαμε πάει για προπόνηση. Η Άννα μού ζήτησε να οδηγήσει

 το μηχανάκι και της είπα να μην το κάνει γιατί σε μία βδομάδα φεύγαμε. 

Είναι όμως ατίθαση. Μέχρι να μαζέψω τα πράγματα, και πριν προλάβω 

να τη σταματήσω, ανέβηκε επάνω. Άνοιξε απότομα το γκάζι και η μηχανή 

την πήρε από κάτω. Πάγωσα. Μου φώναζε να σηκώσω τη μηχανή κι εγώ έβλεπα

 τα αίματα να κυλάνε από τα πόδια της. Δεν μπορούσα να κουνηθώ. 

Όταν τη βοήθησα να σηκωθεί πόναγε παντού. Το αριστερό χέρι δεν κινείτο. 

Μόνο το δεξί, αυτό που ρίχνει, δεν είχε πάθει ούτε γρατζουνιά. 

Πήγαμε στο νοσοκομείο και, ευτυχώς, δεν είχε σπάσει τίποτα. 

Ακόμη όλο το σώμα της είναι γεμάτο μώλωπες».

ΠΗΓΗ